Hendrik wordt geboren op 1 oktober 1917 in Leur als zoon van schaatskampioen Coen de Koning en Petronella Boot en woont in Princenhage. Hij is de jongere broer van Piet die in 1945 als verzetsstrijder door de Duitsers wordt gefusilleerd. Hendrik tekent in de jaren dertig voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij als kanonnier en trompetter wordt ingedeeld bij de artillerie in Tjimahi.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Hendrik als dienstplichtige opgeroepen voor de verdediging van de kolonie en met de rang van sergeant ingedeeld bij de infanterie op Java.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd en dwingen het KNIL op 8 maart 1942 tot overgave. Diezelfde dag wordt Hendrik in Tjirandjang krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de kampen. Samen met duizenden andere Nederlandse militairen wordt hij later naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hendrik maakt er lange dagen van extreem zwaar werk, terwijl voeding ontoereikend is en ook medicijnen tegen de tropische ziekten die in de kamp snel om zich heen grijpen nauwelijks voorhanden zijn. Daarnaast staan de gevangenen voortdurend bloot aan mishandelingen en lopen ze in hun verzwakte toestand het gevaar ernstig te verongelukken.
Hendrik wordt uiteindelijk binnengebracht in het Birmese kamp Tanbaya, op 53 kilometer van het Birmese eindpunt van de lijn in Thanbyuzayat. Dit kamp dient aanvankelijk als werkkamp, maar vanaf de zomer van 1943 is er een hospitaalkamp geopend waar zieke gevangenen van verderop aan de spoorlijn naartoe worden gebracht. Hier overlijdt hij aan ziekte en de gevolgen van de erbarmelijke omstandigheden langs de spoorlijn. Hendrik is 26 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats in Thanbyuzayat.
Reactie toevoegen