Huibert wordt geboren op 14 november 1925 in Capelle aan den IJssel en woont in Klundert. Opgeroepen voor de dienstplicht, meldt hij zich in het najaar van 1946 bij de Koninklijke Landmacht en wordt ingedeeld bij het 3-1 Regiment Luchtdoelartillerie, toegevoegd aan de Militaire Luchtvaart van het KNIL. Hij bekleedt daar uiteindelijk de rang van opperwachtmeester (sergeant-majoor).
Vanwege het losgebarsten geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlands gezag. Na een opleiding van anderhalve maand vertrekt hij half oktober met de Volendam naar de Oost, waar hij na een zeereis van een maand aan land gaat bij Batavia.
De verschillende afdelingen van de Luchtdoelartillerie worden daar verdeeld over de vliegbases Tjililitan, Kemajoran en Andir. Huibert wordt met de 3e afdeling in Andir gelegerd, voor de bewaking van het terrein tegen luchtaanvallen door de Republikeinse Luchtmacht.
In maart 1947 wordt Huiberts regiment opgeheven, vanwege de afgenomen dreiging die van republikeinse luchtaanvallen en omgevormd tot de kleinere Luchtdoelartilleriegroep Militaire Luchtvaart van zes batterijen. Huibert wordt bij de 6e batterij ingedeeld en gelegerd op Kalibanteng bij Semarang.
Tijdens de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 wordt Huibert met zijn batterij ingezet bij grondacties bij Tegal en Demak, om daarna terug te keren naar Kalibanteng. Half november wordt Huibert overgeplaatst naar Semplak bij Buitenzorg. Hij blijft daar tot begin april 1948, als hij wordt overgeplaatst naar Padang op Sumatra. Daar wordt enkele maanden later het personeelsbestand nog verder uitgedund vanwege overplaatsingen en afkeuringen. Huiberts batterij blijft echter gehandhaafd en wordt naar Tabing gebracht.
Tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 rukt Huibert op door de Anai-kloof om achtereenvolgens Fort de Kock en de vliegbasis Gadoet in te nemen. De gestelde doelen van de Actie worden weliswaar allemaal binnen termijn gehaald, maar de overwinning blijkt een illusie, want het revolutionaire leger is de confrontatie met de Nederlanders uit de weg gegaan en voert de guerrillastrijd nu vanuit de binnenland tot ongekende hevigheid op.
Midden februari 1949 wordt Huibert zwaar gewond het hospitaal te Padang binnengebracht, nadat hij kort daarvoor in een hinderlaag terecht is gekomen. De geboden hulp mag echter niet meer baten en Huibert bezwijkt op 13 februari 1949 aan zijn verwondingen. Hij is 23 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reactie toevoegen