Huub Rhoen

Huub wordt geboren op 1 juni 1922 in Bergen op Zoom als jongste in een gezin met tien kinderen. Hij is de jongere broer van Jan Rhoen die in de meidagen van 1940 sneuvelt in Delft. Na het behalen van zijn HBS-diploma begint Huub aan zijn studie boekhouden en wordt opgeleid tot accountant. Direct na de bevrijding van Bergen op Zoom vervult hij vanaf november 1944 militaire dienst.

Als oorlogsvrijwilliger meldt hij zich bij de Koninklijke Landmacht en wordt ingedeeld bij het 3-1 Regiment Infanterie, opgericht in september 1946 in Assen. Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Huub voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië uitgezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Als onderdeel van de 7 December-divisie vertrekt hij eind september 1946 met de Ruys naar de Oost, waar hij een kleine maand later aan land gaat in Batavia.

Het bataljon wordt gelegerd in Depok ten zuiden van Batavia, om enkele maanden later alweer de oorlogsvrijwilligers in Tjibinong af te lossen. Daar worden de troepen tot eind februari 1947 verder ingewerkt door infanteristen van het KNIL.

Tijdens de Eerste Politionele Actie van 19 juli tot 4 augustus 1947 rukt Huub vanuit Tjileungsir ten noorden van Buitenzorg oostwaarts op. De veldtocht voert hem naar de Javaanse noordkust, waar verschillende plaatsen worden veroverd op de revolutionairen. Na het einde van de Actie is Huub in Cheribon aangekomen en wordt zijn bataljon daar gelegerd. Vanaf dat moment breekt voor hem een intensieve periode van zuiveringen in de omgeving aan, waarin de patrouilles veelvuldig onder vuur worden genomen.

In november 1947 kijkt Huub uit naar zijn repatriëring, om zijn studie weer op te pakken. Vanwege zijn enorme inzet wil de staf in Indië hem echter nog niet kwijt en biedt hem bevordering aan, waarmee Huub met tegenzin instemt.

Op de 13^e leidt Huub, inmiddels sergeant, na afloop van een patrouille bij Indramajoe zijn peloton van acht man terug naar Cheribon. De soldaten dragen enkele gewonden met zich mee; Huub laat een van hen op zijn schouder leunen. Als hij onderweg zijn gewonde kameraad op de grond legt om even op adem te komen, wordt hij door een sluipschutter in zijn nek getroffen. Huub, 25 jaar oud, wordt op slag gedood.

Voor zijn kameraden zit er dan niets anders op dan zijn lichaam en dat van twee andere gesneuvelden tijdelijk te verbergen in het struikgewas om ze later op te halen voor begrafenis. Als ze echter later terugkeren, zijn de lichamen verdwenen. Achtergebleven bloedsporen wijzen erop dat de lichamen in de nabije, snelstromende rivier zijn geworpen. Er wordt nooit meer iets van hen vernomen.

De familie in Nederland wordt door legercommandant S.H. Spoor zelf in een persoonlijk schrijven op de hoogte gebracht van de omstandigheden van zijn sneuvelen.

Huub is de laatste in een reeks sterfgevallen en tegenslagen die de familie in korte tijd treft. In 1936 komt broer Jos bij een auto-ongeluk om het leven. Broer Jacques, inzittende van de auto, raakt zeer zwaar gewond en overlijdt het jaar daarop alsnog aan de gevolgen van het ongeluk. Broer Jan sneuvelt op 10 mei 1940 bij de Duitse inval in Delft. Moeder Ann kan het verlies van drie kinderen in vier jaar tijd niet verwerken en krijgt meerdere herseninfarcten. Twee weken na Jans sneuvelen, krijgt ze haar laatste infarct en overlijdt op 62-jarige leeftijd. In de laatste oorlogsmaanden wordt op 1 maart 1945 Huubs ouderlijk huis in Bergen op Zoom door een V1-raket volkomen verwoest. Iedereen blijft dan ongedeerd, maar vader overlijdt twee maanden later op 2 mei, enkele dagen voor het einde van de oorlog.