Jan wordt geboren op 21 november 1912 in Enschede als zoon van Geert van der Wal en Gesina Gerritzen en woont sinds 1937 in Goirle. Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk toeneemt, wordt hij als eerste luitenant der reserve onder de wapenen geroepen en ingedeeld bij 3-I-26 Regiment Infanterie. Begin mei 1940 is Jan met zijn eenheid gelegerd in Heumen voor de verdediging van het Maas-Waalkanaal.
Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen en komt het direct tot felle gevechten langs het kanaal. Het zwaarst wordt er gevochten om de hefbrug bij Heumen. Vermomd als Nederlandse marechaussees met een groepje Duitse deserteurs weet een Duits overvalcommando de brug te veroveren. Diezelfde dag onderneemt Jan met luitenant E. Gastman en een klein peloton een poging om de Duitsers langs het kanaal te verdrijven. In een bootje, met een lichte en een zware mitrailleur, steken ze het kanaal over en trekken aan de overkant op naar de brugwachterswoning. De ene na de andere schuilplaats wordt ingenomen, de Duitsers verjagend met handgranaten en pistoolvuur. Terwijl de lichte mitrailleur voor het geven van dekkingsvuur wordt achtergelaten bij de woning, trekken de luitenants met twee soldaten verder, de zware mitrailleur meesleurend. Deze wordt even verderop in een kuil opgesteld. Zodra de soldaat er het vuur mee wil openen, wordt hij in zijn schouder getroffen. Jan neemt zijn plaats in, maar wordt dan onmiddellijk in het hoofd getroffen en overlijdt enkele ogenblikken later. Gastman ziet dat de post onhoudbaar is en trekt zich met de overgebleven korporaal noodgedwongen terug.
Jan is 27 jaar geworden en wordt in zijn geboorteplaats Enschede begraven. Voor zijn moedige poging de Duitsers bij het kanaal te verdrijven, wordt hem postuum het Bronzen Kruis toegekend.
Reactie toevoegen