Johannes wordt geboren op 18 mei 1905 in Uden als zoon van Petrus Verhagen en Geertruda van den Langenberg. Tijdens de Duitse inval van mei 1940 verblijft Johannes in Tjimahi in Nederlands-Indië, waar hij dient in het KNIL.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. De Nederlandse kolonie is vanwege zijn grote geostrategische waarde en oliebronnen een van de belangrijkste doelen geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Johannes als kanonnier van de artillerie ingezet bij de verdediging van de kolonie.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten op de archipel ingenomen. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt tegenstand, maar moet op 8 maart 1942 in Bandoeng capituleren. Samen met duizenden andere Nederlandse militairen wordt Johannes diezelfde dag bij Bandoeng krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de Javaanse kampen.
Enkele maanden later wordt Johannes naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd om als dwangarbeider te worden ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Veel krijgsgevangenen worden onderweg echter al ernstig getroffen door dysenterie, een ziekte die zich in de kampen en op de transportschepen snel kan verspreiden. Ook Johannes wordt hier slachtoffer van. Op 11 november 1942 loopt hij bacillaire dysenterie op, waar hij nog voor het einde van de maand aan bezwijkt. Johannes overlijdt op 18 of 28 november 1942 in het Changi-hospitaal in Singapore. Hij is 37 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reactie toevoegen