Johannes wordt geboren op 19 februari 1888 in Waspik. Hij vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij als sergeant dient bij het KNIL.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Begin maart 1942 wordt Johannes krijgsgevangen genomen en getransporteerd naar Sumatra, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Pakanbaroe-spoorlijn. Aanvankelijk worden voor de aanleg van deze lijn, begonnen op 24 mei 1944, Javaanse slavenarbeiders (romusha’s) ingezet, maar als het werk voor Japanners niet snel genoeg vordert, worden 6600 Nederlandse krijgsgevangenen naar Pakanbaroe gestuurd. De leef- en werkomstandigheden in de veertien kampen langs het spoor zijn net zo zwaar en slecht als in de kampen langs de Birma-spoorlijn. Ook in Sumatra betekent werken aan het spoor lange dagen van extreem zwaar werk in het broeierig hete weer van de tropen. De voeding is zeer karig en er zijn nauwelijks medicijnen voorhanden tegen endemische ziekten. Ondertussen staan de gevangenen bloot aan mishandelingen en lopen grote kans in hun verzwakte toestand te verongelukken. Voor Johannes worden de ontberingen uiteindelijk te veel; hij bezwijkt op 20 maart 1945 op 57-jarige leeftijd. Zijn lichaam is na het einde van de oorlog overgebracht naar het Nederlands ereveld Leuwigajah in de Javaanse stad Cimahi.
Reactie toevoegen