Johannes wordt geboren op 14 januari 1926 in Andel en woont in Woudrichem. Als dienstplichtige komt hij in 1947 op bij de Koninklijke Landmacht en wordt als soldaat wordt ingedeeld bij het vierde bataljon Garde Regiment Jagers.
Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden om er de rust en het Nederlandse gezag te herstellen. Na een opleiding van enkele maanden vertrekt hij op 30 mei 1947 met de Johan de Witt naar de Oost, waar hij na een zeereis van een maand aankomt in Soerabaja op Java. Daar wordt Johannes met zijn eenheid ingezet voor zuiveringen, patrouilles en wachtdiensten in Oost-Java.
Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia de strijdmachten toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle krijgen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en frustrerend ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Aanvankelijk lijkt de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt aangekondigd dat de Actie op 4 augustus zal worden beëindigd.
Op de valreep worden de Jagers echter nog ingezet om het eiland Madoera veilig te stellen. Op 3 augustus landen zij met de mariniers bij Kamal op het eiland en rukken op naar Bangkalan. De opmars wordt sterk gehinderd door de grote hoeveelheden mijnen en vliegtuigbommen langs de weg. Aansluitend wordt ook de rest van het bataljon naar het eiland getransporteerd.
Al snel dient zich voor de Nederlandse troepen een kritiek probleem voor als gevolg van de Actie; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de beperkte, overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Zoals gevreesd nemen infiltraties en guerrilla-aanvallen in de daaropvolgende maanden snel toe. Niet alleen het revolutionaire leger, maar ook de islamitische strijdgroepen Daroel Islam en Hizboellah vormen een voortdurende bron van onrust.
Tegen deze achtergrond raakt Johannes tijdens patrouille begin oktober 1947 vermoedelijk ernstig gewond en wordt naar Soerabaja gebracht. Hij bezwijkt daar op 10 oktober 1947 op 21-jarige leeftijd en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Kembang Kuning in Surabaya.
Reactie toevoegen