Johannes wordt geboren op 17 december 1912 in Vught. Hij woont in het Javaanse Bandoeng, waar hij planter is van rubber en thee. Op 8 december 1941 verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog; aanleiding voor het Japanse leger om het door hen begeerde Nederlands-Indië binnen te vallen. Johannes wordt samen met een groot deel van de mannelijke bevolking door het KNIL onder de wapenen geroepen om de kolonie te verdedigen. In Magelang wordt hij als sergeant ingedeeld bij de depottroepen van de KNIL-infanterie.
Op 8 maart 1942 wordt het KNIL te Bandoeng gedwongen tot overgave. Johannes wordt diezelfde dag als krijgsgevangene afgevoerd. Samen met duizenden andere krijgsgevangenen wordt hij in de daaropvolgende maanden gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn.
Johannes komt uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Kuie, op 190 kilometer van het oostelijke eindpunt van de lijn in Non Pladuk en dertig kilometer ten noorden van de beruchte Hellfire Pass. Werken aan de ‘dodenspoorlijn’ betekent lange dagen van extreem zwaar werk in het broeierig hete weer van de tropen. De voeding is zeer karig en er zijn nauwelijks medicijnen voorhanden tegen endemische ziekten. Ondertussen staan de gevangenen bloot aan mishandelingen en lopen grote kans in hun verzwakte toestand te verongelukken. Voor Johannes worden de ontberingen van de dwangarbeid uiteindelijk te veel. Hij bezwijkt op 1 augustus 1943 in Kuie. Johannes is 30 jaar geworden.
Reactie toevoegen