Johannis Vissers

Johannis wordt geboren op 3 december 1925 in Dinteloord. In 1946 meldt hij zich voor dienst bij de Koninklijke Landmacht in Vught en wordt als soldaat ingedeeld bij 3-10 Regiment Infanterie.

Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Johannis voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Na een korte opleiding vertrekt hij op 1 oktober 1946 als onderdeel van de 7 December Divisie met de Sloterdijk naar de Oost, waar hij voor het einde van de maand bij Batavia aan land gaat.

Ondanks de korte opleiding en lichte bewapening wordt Johannis’ bataljon als volwaardige infanterie ingezet, met name voor de bewaking van het paleis van luitenant-gouverneur-generaal Huib van Mook, de woning van legercommandant S.H. Spoor, de gevangenis Struiswijk en de benzinedistributieplaats Senen. Ook wordt het bataljon ingezet voor de transportbegeleiding van Japanse krijgsgevangenen. Nadat het bataljon in maart 1947 is verplaatst naar Tangerang in Banten, het uiterste westen van Java, wordt Johannis daar vanaf juni ingezet bij intensieve zuiveringsoperaties.

Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle brengen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en beperkte acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Voor Johannis betekent de Actie de opvoering van het aantal zuiveringen en wachtdiensten in zijn patrouillevak en deelname aan acties ten westen van Batavia. Na afloop wordt zijn bataljon op verspreide plaatsen in West-Java gelegerd.

Tactisch gezien is de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige schade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd.  Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat de toch al overbelaste Nederlandse troepenmacht nog verder onder druk zet. Het gevreesde gebeurt en de Nederlandse soldaten ondervinden in de maanden na het einde van de Actie een sterke toename va het aantal guerrilla-aanvallen door de revolutionairen.

Tegen de deze achtergrond sneuvelt Johannis op 14 oktober 1947 in Balubur Limbangan. Johannis is 21 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.