Tiem wordt geboren op 23 juni 1897 in Loosduinen en woont in Breda. Sinds de late jaren dertig werkt hij daar als journalist en juridisch specialist bij de redactie van De Bredasche Courant, een baan die hij combineert met correspondentieschappen van diverse landelijke bladen. Vermoedelijk is hij vanwege de scheiding met zijn eerste vrouw naar Noord-Brabant verhuisd. In Breda hertrouwt hij eind 1933 met Miep den Hollander, met wie hij een dochter heeft. Ten tijde van de Duitse bezetting wordt hij benaderd door schrijver en journalist Jan Campert, een kennis van zijn vader, om samen joodse vluchtelingen over de Belgische grens te brengen.
Tiem en Jan worden in juni 1942 echter door de Duitsers aangehouden in café-restaurant Den Engel in Baarle-Nassau en voor verhoor vastgezet in het gebouw van de KMA in Breda. Via kamp Amersfoort worden ze met 38 andere Nederlandse gevangenen op de trein gezet naar het station van Bergedorf bij Hamburg. Als ze daar op 1 december 1942 aankomen, leggen ze de laatste acht kilometer te voet af naar hun eindbestemming: concentratiekamp Neuengamme. Daar worden de gevangenen onder erbarmelijke omstandigheden aan het werk gezet voor de oorlogsindustrie en in de kleiputten. Vooral in de wintermaanden vallen dagelijks veel slachtoffers door onderkoeling en uitputting. Ondertussen is de voedsel nauwelijks toereikend en schieten hygiëne en medische zorg schromelijk tekort.
Voor Tiem worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 23 januari 1943 bezwijkt hij in Neuengamme aan een longontsteking, veroorzaakt door de slechte leefomstandigheden in het kamp. Martinus is 45 jaar geworden. Zijn kameraad Jan is hem op de 12e van die maand voorgegaan, onder dezelfde omstandigheden bezweken aan een borstvliesontsteking.
Reactie toevoegen