Rinus wordt geboren op 4 juli 1925 in Mill. Opgeroepen voor de dienstplicht, meldt hij zich in 1946 bij de Koninklijke Landmacht in Maastricht, waar hij als soldaat wordt ingedeeld bij het dan opgerichte 1-3-14 Regiment Infanterie.
Vanwege het losgebarsten geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Rinus als onderdeel van de 7 December Divisie voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië uitgezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. In oktober 1946 vertrekt hij met de Johan de Witt naar de Oost, waar hij een kleine maand later aan land gaat in Batavia. Hij wordt gelegerd in Meester Cornelis en vervult met zijn bataljon vandaaruit bewakingstaken in de stad en op het vliegveld Kemajoran. Een gedeelte van zijn eenheid voert kleine zuiveringen uit ten zuiden van Batavia. Vanaf half maart 1947 wordt Rinus ingezet voor de beveiliging van de konvooiweg Buitenzorg-Bandoeng. Op dat moment loopt er echter een zaak tegen hem, omdat hij in februari van dat jaar slapend op wacht is aangetroffen.
Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia de strijdmachten toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle krijgen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en frustrerend ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Rinus zelf neemt echter geen deel aan de Actie; sinds 18 mei zit hij zijn disciplinaire straf uit in de gevangenis van Bantjouj, omdat hij eerder dat jaar tijdens wachtdienst slapend was aangetroffen. Pas op 1 augustus zou hij weer vrijgelaten worden. Goed tekenaar als Rinus is, brengt hij zijn gevangenistijd door met tekenen van karikatuurtjes.
Aanvankelijk lijkt de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de beperkte, overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Zoals gevreesd nemen infiltraties en guerrilla-aanvallen in de daaropvolgende maanden snel toe. Niet alleen de Indonesische revolutionairen, maar ook islamitische strijdgroepen Daroel Islam en Hizboellah vormen een voortdurende bron van onrust.
Bijna een jaar later, op 18 juni 1948, wordt Rinus in een eenheid van 35 soldaten erop uit gezonden om een groep Nederlandse soldaten uit de omsingelde kampong Tjoekang ten noordoosten van de Javaanse stad Sadang te bevrijden. Hij loopt met de eerste groep vooruit, terwijl de tweede groep rugdekking biedt. Vrijwel direct na het betreden van de kampong worden de Nederlanders van alle kanten onder vuur genomen. Rinus wordt in het spervuur dodelijk getroffen, de eerste van uiteindelijk zes soldaten die als gevolg van deze actie om het leven komen. Rinus is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.
Reacties
Ome marinus was mijn oom, hij was de oudste broer van het gezin er is mij verteld dat mijn oma zei, toen hij thuis vertrok. Die zie ik nooit meer terug. Ze heeft wel gelijk gehad. Wat er met hem gebeurd was heb ik nooit geweten. Mijn vader heeft er nog altijd verdriet over.
Reactie toevoegen