Wilhelmus wordt geboren op 16 juni 1918 in Helmond als zoon van de slager Petrus Noijen en Johanna Martens. Na enige tijd in Reusel te hebben gewoond, vertrekt Wilhelmus op 14-jarige leeftijd naar het juvenaat St. Stanislaus in Zevenaar voor opleiding tot kloosterling van de Congregatie der Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis der H. Maagd Maria (FIC), beter bekend als de Broeders van Maastricht.
Tegen het einde van de Duitse bezetting verlaat Wilhelmus het kloosterleven om zich als vrijwilliger te melden bij de Koninklijke Landmacht, waar hij als soldaat wordt ingedeeld bij het 1-3 Regiment Infanterie, opgericht in december 1944 in Zeeuws-Vlaanderen. Met zijn eenheid wordt Wilhelmus vanuit Zeeland in Coevorden geplaatst, vervolgens in Mönchengladbach, waar hij Duitse krijgsgevangenen bewaakt.
Twee dagen na de capitulatie van Japan verklaren Soekarno en Mohammed Hatta op 17 augustus 1945 de Indonesische onafhankelijkheid. In de eerstvolgende maanden van de revolutie breekt daarop de chaotische Bersiap-periode aan waarin met name buitenlanders – Europese Nederlanders, Engelsen, Chinezen en Japanners – en tot vijand verklaarde Indische Nederlanders slachtoffer zijn extreem geweld.
Als onderdeel van de Nederlandse troepenmacht wordt Wilhelmus in 1945 naar Nederlands-Indië gezonden om er bij te dragen aan het herstel van de rust en het koloniale gezag. Op 8 november van dat jaar vertrekt hij eerst naar Aldershot in het Verenigd Koninkrijk, waar voor verdere uitrusting wordt gezorgd. Op de 25e begint de zeereis van ruim een maand naar de Oost, aan boord van de Johan van Oldenbarnevelt.
Admiraal Lord Mountbatten, bevelhebber van het South East Asia Command (SEAC) heeft met ingang van 2 november echter, tot grote woede van de Nederlandse militairen, voor hen een landingsverbod op Java en Sumatra uitgevaardigd, om te verhinderen dat de situatie daar escaleert in grootschalige oorlog waar de gestationeerde Britse troepen in verzeild zouden raken. De Johan van Oldenbarnevelt moet daarvoor uitwijken naar Ipoh in Brits-Malakka, waar het landingsverbod wordt afgewacht.
Als dat in maart 1946 wordt opgeheven, gaat Wilhelmus aan land in Batavia en wordt op 8 april overgeplaatst naar Bandoeng. Daar wordt hij direct ingezet bij militaire acties in en rond de stad tegen nationalistische guerrilla’s. In de loop van de Eerste Politionele Actie, van 21 juli tot 4 augustus 1947, trekt Wilhelmus met het bataljon achtereenvolgens op naar Cheribon, Tegal en over de Slamet-vulkaan naar Tjilatjap. Vervolgens wordt hij gelegerd in Banjoemas om vandaaruit de omgeving te zuiveren. Wilhelmus neemt ook deel aan de landing in de Mauritsbaai bij Kalipoetjang en Pangandarang aan de Javaanse zuidkust, op 23 en 25 oktober 1947. Daarna blijft het bataljon tot zijn repatriëring rond Tjilatjap.
Wilhelmus keert op 13 mei 1948 met de Waterman terug naar Nederland en komt op 7 juni aan in de haven van Rotterdam. Niet lang daarna is hij weer thuis in Helmond. Vermoedelijk heeft Wilhelmus echter in Indië bij patrouille een ernstige verwonding opgelopen die later fatale gevolgen blijkt te hebben. Op 18 juli 1948, een maand na thuiskomst, overlijdt hij in Helmond. Wilhelmus is 30 jaar geworden en wordt vermoedelijk thuis in Helmond begraven.
Reactie toevoegen