Piet Prinssen

Piet wordt geboren op 14 september 1915 in Wanroij. Als vrijwilliger meldt hij zich in de zomer van 1945 in Harskamp voor militaire dienst bij het 1 Bataljon Regiment Stoottroepen, deels voortgekomen uit het voormalige Regiment Limburg en Commando Brabant van de Binnenlandse Strijdkrachten.

Op 27 september 1945, na enkele maanden opleiding, vertrekt Piet met zijn onderdeel naar Wokingham in het Verenigd Koninkrijk voor verdere uitrusting. Vandaaruit wordt het regiment met de Alcantara naar Nederlands-Indië gezonden. De militairen worden daar ingezet om de rust en het Nederlandse gezag te herstellen, nadat op de archipel het revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd is losgebarsten. Vooral in de eerste maanden van de Bersiap-periode is de situatie er zeer chaotisch en lopen als vijand beschouwde ‘buitenlanders’ – Nederlanders, maar ook Britten, Chinezen en Japanners – het gevaar slachtoffer te worden van extreem geweld.

De Britse admiraal Lord Mountbatten, opperbevelhebber van het geallieerde South East Asia Command (SEAC), heeft met ingang van 2 november 1945 een landingsverbod uitgevaardigd voor Nederlandse troepen op Java en Sumatra, om te verhinderen dat het conflict escaleert in een grootschalige oorlog waar de gestationeerde Britse troepen dan in verzeild kunnen raken. De Alcantara wijkt uit naar het Britse Malakka, waar de Stoottroepen in Port Dickson het einde van het landingsverbod op 1 maart 1946 afwachten. Op 12 debarkeert Piet in Semarang op Java.

Middenin zijn trainingstijd wordt Piet, die dan de rang van sergeant bekleedt en als sectiecommandant is aangesteld, getroffen door een korte, maar zeer ernstige ziekte. Hij wordt opgenomen in het Sint-Elisabethziekenhuis in Semarang, maar de geboden hulp mag niet meer baten. Hij overlijdt op 2 mei 1946, nog geen twee maanden op Java. Piet is 30 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Candi in Semarang.