Jacques wordt op 29 augustus 1926 geboren in Eersel. Als dienstplichtige komt hij in het voorjaar van 1947 op bij de Koninklijke Landmacht in Venlo en wordt als soldaat ingedeeld bij het 3-2 Mitrailleur Bataljon. Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Jacques voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden om er bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Na een training van enkele maanden vertrekt hij op 30 juli met de Volendam naar de Oost, waar hij na een zeereis van een maand debarkeert in Batavia. Onderweg wordt het bataljon geplaagd door een uitbraak van ‘goedaardige tyfus’, waardoor na aankomst 77 zieken overgebracht moeten worden naar het hospitaal en twee weken in quarantaine blijven.
Jacques wordt met zijn eenheid aanvankelijk gelegerd in Buitenzorg en ingezet voor wachtdiensten. In november 1947 wordt het bataljon naar Oost-Java gezonden, waar ze patrouilles lopen en verschillende posten beveiligen. Tot augustus 1948 heeft het bataljon geen eigen vak, maar wordt het bij de infanteriebataljons ingedeeld voor patrouilles en het beveiligen van posten en objecten verspreid in de binnenlanden. Vanaf augustus heeft Jacques’ eenheid wel een eigen vak in Oost-Java, overgenomen van repatriërende Nederlandse infanteristen, waarbij ze versterking krijgen van het KNIL.
Tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 wordt Jacques toegevoegd aan de Mariniersbrigade aan het ‘westfront’ van Oost-Java, waar ze op heftig verzet van de revolutionairen stuiten. Vanwege het zware geschut dat de mitrailleurbataljons in de strijd brengen, vormen zij met name het mikpunt van beschietingen. Na afloop van het offensief wordt het bataljon gelegerd bij Modjosari en neemt posten in bij Madioen, Grissee, Perning en Soerabaja.
Tactisch lijkt de Tweede Politionele Actie, net als de Eerste, aanvankelijk een succes, maar opnieuw heeft Nederland zich vertild. Alle militairen doelstellingen worden gehaald, inclusief de inname van Djokjakarta en de arrestatie en deporatie van de Soekarno-regering naar Noord-Sumatra, maar internationaal heeft Nederland ernstige imagoschade opgelopen en wordt na het einde van de Actie gedwongen de Republikeinse regering weer in ere te herstellen.
Ook blijkt dan dat het revolutionaire Ieger allerminst is verslagen. Zij zijn de confrontatie juist uit de weg gegaan, zodat ze nu vanuit de binnenlanden de guerrillastrijd tot ongekende hevigheid kunnen opvoeren. Tegen deze achtergrond sneuvelt Jacques op 20 juli 1949 in Tjeweng. Hij is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Kembang Kuning in Surabaya.
Reactie toevoegen