Jacques wordt geboren op 6 maart 1925 in Boxtel en groeit op met vier zussen en een broer. Zijn vader is juwelier en zijn moeder runt een hotel. Hij volgt de HBS op het Rolduc-college in Kerkrade en werkt daarna in Boxtel als volontair bij wasserij Vekemans. Opgeroepen voor de dienstplicht, meldt hij zich in de zomer van 1946 bij de Koninklijke Landmacht in Maastricht, waar hij als soldaat wordt ingedeeld bij de ondersteuningscompagnie van 3-14 Regiment Infanterie.
Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Jacques voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de orde en het Nederlandse gezag. Als onderdeel van de 7 December Divisie vertrekt hij eind oktober 1946 met de Johan de Witt naar de Oost, waar hij een maand later bij Batavia aan land gaat. Daar wordt hij als motorordonnans ingedeeld bij het carrierpeloton van de ondersteuningscompagnie.
Behalve het vijandelijk vuur van de revolutionaire strijders maken ook tropische ziekten veel slachtoffers onder de Nederlandse militairen. Ook Jacques valt hieraan ten prooi; medio december 1946 wordt hij getroffen door de uitbraak van buiktyfus en wordt voor behandeling opgenomen in het militair hospitaal in Batavia. Op de 17e van die maand verergert zijn toestand snel. De geboden hulp mag niet meer baten en Jacques overlijdt op 18 december 1946, nog geen maand na aankomst in Indië. Hij is 21 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.
Reactie toevoegen