Janus wordt geboren op 21 december 1925 in Gilze en woont in Rijsbergen. Als dienstplichtig soldaat komt hij in het voorjaar van 1947 op bij de Koninklijke Infanterie in Ede, waar hij wordt ingedeeld bij het 3-12 Regiment Veldartillerie.
Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Janus voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Na een opleiding van een kleine twee maanden vertrekt hij begin mei met de Johan van Oldenbarnevelt naar de Oost. Na een zeereis van een maand gaat Janus aan land bij Batavia en wordt na aankomst overgebracht naar Batoedjadjar in West-Java voor de aflossing van het KNIL daar. De aflossing zelf gaat echter niet door, omdat alle troepen nodig zijn voor een aankomende, grootschalige actie die zomer.
Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle krijgen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Op 23 juli krijgt Janus opdracht om met zijn eenheid de infanterie ten zuiden van Bandoeng met artillerievuur te ondersteunen. Diezelfde nacht wordt het kamp in Batoedjadjar door tweehonderd revolutionaire strijders, waarna een fel vuurgevecht van anderhalf uur losbarst. De aanval wordt met succes afgeslagen.
Tactisch gezien is de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de al zwaar overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Infiltraties en guerrilla-aanvallen nemen in de daaropvolgende maanden dan ook weer snel toe.
Eind november wordt Janus overgeplaatst naar Tjilimoes aan de voet van de Cereme-vulkaan ten zuiden van Cheribon, een zeer onrustig gebied waar de artilleristen de komende maanden intensief moeten patrouilleren, met als gevolg dat ze niet de gelegenheid hebben om te trainen of nieuw materieel in ontvangst te nemen.
Niet alleen het vijandelijk vuur van de revolutie, maar ook endemische, besmettelijke ziekten eisen talloze slachtoffers onder de Nederlandse soldaten. Ook Janus valt hieraan ten prooi; hij wordt wordt voor behandeling afgevoerd naar Cheribon, maar de geboden hulp mag dan niet meer baten. Hij overlijdt daar op 12 maart 1948 aan de gevolgen van een tropische ziekte. Janus is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.
Reactie toevoegen