Jochem wordt geboren op 20 mei 1896 in Breda en woont in het Zuid-Hollandse Loosduinen. Voor de oorlog is hij werkzaam als leraar in Nederlands-Indië, o.a. aan het Lyceum in Bandoeng. Hij is juist op verlof in Nederland als de Duitsers Nederland binnenvallen. Hij is een van de 203 Indische verlofgangers die in 1940 bij wijze van represaille door de Duitsers werden opgepakt. Gedurende de Tweede Wereldoorlog was Jochem geïnterneerd in Buchenwald (juli 1940 - nov. 1941), Haaren, St. Michielsgestel en Vught.
Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 verklaren Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië. Daarmee begint de chaotische Bersiap-periode, waarin buitenlanders – Nederlanders, Engelsen, Chinezen en Japanners – en tot vijand verklaarde groepen Indische Nederlanders het slachtoffer worden van extreem geweld. Jochem keert terug naar Nederlands-Indië en tekent voor militaire dienst in het KNIL. In dienst behaalt hij de rang van majoor.
Jochem komt om het leven als gevolg van een verkeersongeluk op 9 oktober 1946 in Batavia, op 50-jarige leeftijd. Hij vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.
Reactie toevoegen