Piet wordt op 15 juni 1920 geboren in Eindhoven als zoon van Kees Bastings en Nolda van der Voort. Hij groeit op met een broer en zus. Piet staat bekend als een uitstekende leerling. Hij is sportief, muzikaal en heeft zich aangesloten bij de padvinderij. Zijn grote hobby is fotografie.
Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk toeneemt, wordt Piet onder de wapenen geroepen en als soldaat ingedeeld bij het 6-17 Depot Bataljon. Als onderdeel vna de verdediging van de Vesting Holland wordt Piet gelegerd in Den Haag.
Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen. De Luftwaffe vliegt voor de grondtroepen uit om met valschermjagers strategische doelen verderop in Holland in te nemen en de Nederlandse strijdmacht zo tot een snelle overgave te dwingen. Vanaf die eerste oorlogsdag komt het dan ook tot felle gevechten rondom Den Haag.
Op 12 mei 1940 sneuvelt Piet in Wateringen, even ten zuiden van Den Haag, nadat hij in gevecht is geraakt met een eenheid van driehonderd Duitse parachutisten. Hij is 19 jaar geworden en wordt aanvankelijk in Wateringen begraven. In 1951 wordt hij in Woensel herbegraven, om in 1980 zijn laatste rustplaats te vinden op Militair Ereveld Grebbeberg te Rhenen.
Na zijn sneuvelen wordt zijn jongste broertje geboren die ter nagedachtenis aan Piet dezelfde naam draagt.
Reacties
Eenheid: 6-17-Dep.Bat.
Petrus Leonardus geboren te Eindhoven 15 juni 1920 en gesneuveld te Wateringen op 12 mei 1940.
Hij verloor zijn leven in de strijd tegen een groep van ongeveer 300 Duitse Luchtmachtstrijdkrachten onder leiding van hun divisie- commadant L.W. Graf von Sponeck.
Petrus was dienstplichtig soldaat bij 6-17-Depot- Bataljon.
In eerste instantie is hij begraven op 12-5-1940 te Wateringen (R.K. begraafplaats).
Op 21-8-1951 is hij herbegraven te Woensel (Eindhoven) waarna hij zijn definitieve rustplaats kreeg op het Militaire Ereveld Grebbeberg te Rhenen op 19-3-1980.
Beste H. van Drunen, hartstikke bedankt voor de aanvullende informatie over het sneuvelen van Piet. We nemen het mee voor in zijn biografie in de definitieve eregalerij.
Mijn moeder, stralend en jong naast Piet met de sneeuwbal.
Ik heb die foto ook, ben opgegroeid met de verhalen van Piet
alsof ik hem zelf gekend heb, dat gaat nooit meer over. Hij hoorde
en hoort nog steeds gewoon bij mijn leven, hij was en is
heel bijzonder!!! Altijd geweest.
Bedankt voor je mooie en warme reactie Gerrie, wat bijzonder inderdaad om te lezen dat Piet nog steeds een belangrijke rol inneemt in jullie leven en dat er altijd zoveel verhalen over hem verteld zijn. Zo hou je hem toch een beetje in jullie midden.
Reactie toevoegen