Frans Schijven

Frans wordt geboren op 4 februari 1926 in de buurt Nieuw-Borgvliet van Bergen op Zoom en woont in Heerle. Als dienstplichtig soldaat komt hij in juli 1946 op bij de Koninklijke Landmacht en wordt ingedeeld bij het 1^e reservebataljon lichte infanterie.

Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 hadden Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uitgeroepen. Als kort daarna de Britten en Nederlanders aanstalten lijken te maken om het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de chaotische periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarin met name buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Voor de vervulling van zijn dienstverband wordt Frans na een korte vooropleiding eind november 1946 met de Sibajak naar Indië gezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag.

Eind december 1946 komt Frans aan op Java, waar hij wordt ingedeeld bij de Militair Geneeskundige Dienst. Eind april 1947 wordt Frans tijdelijk overgeplaatst naar een subsistentencompagnie, alvorens ingedeeld te worden bij het 1-11 Regiment Infanterie, dat sinds oktober 1945 in Indië actief is.

Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia de strijdmachten toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle brengen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en frustrerend ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Frans trekt dan met zijn bataljon vanuit Lembang noordwaarts op over de Tjiaterpas naar Soebang en uiteindelijk naar Indramajoe aan de noordkust van Java. Daarna wordt het bataljon naar Cheribon overgebracht voor acties rond Koeningan en verderop in het binnenland rond Tasikmalaja en Tjiamis.

Aanvankelijk lijkt de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de beperkte, overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Zoals gevreesd nemen infiltraties en guerrilla-aanvallen in de daaropvolgende maanden snel toe. Niet alleen het revolutionaire leger, maar ook de islamitische strijdgroepen Daroel Islam en Hizboellah vormen een voortdurende bron van onrust.

Tegen deze achtergrond van nieuw toegenomen vijandelijke acties, aanslagen en hinderlagen raakt Frans eind oktober of begin november 1947 vermist in de omgeving van Soekarindik bij Tasikmalaja. Vermoed wordt dat hij daar in een rivier is verdronken. Zijn overlijdensdatum is vastgesteld op 5 november 1947. Frans is dan 21 jaar geworden.