Antonius Wijman

Antonius wordt geboren op 23 juli 1911 in Megen en woont in het Gelderse Wamel, waar hij werkt bij Meubelfabriek Wébé in Beneden-Leeuwen.

Op 29 april 1943 verordenen de Duitse autoriteiten dat alle Nederlandse oud-militairen zich alsnog voor krijgsgevangenschap moeten melden, vanwege de betrokkenheid van oud-officieren in het verzet. In reactie hierop breken spontaan de landelijke april-meistakingen uit, maar deze worden door hun gebrek aan centrale coördinatie snel en hardhandig door de Duitsers beëindigd.

Ook Antonius heeft het werk neergelegd en wordt daarvoor op 3 mei samen met acht collega’s gearresteerd en vastgehouden in Arnhem. Op 4 mei worden ze als represaille door het Standgericht in Arnhem ter dood veroordeeld. Het vonnis wordt diezelfde dag voor het vuurpeloton voltrokken op de Waterberg even buiten de stad. Als vergelding voor de april-mei-stakingen zouden daar in totaal negentien Gelderse stakers worden gefusilleerd.

Antonius is 31 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.