Johan van Hagen

Johan wordt geboren op 12 december 1916 in Breda en dient bij de Koninklijke Marine. Hij wordt in 1939 uitgezonden naar Nederlands-Indië en verblijft daar voornamelijk in Soerabaja en Malang op Java.

Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt ook Johannes ingezet bij de verdediging van de kolonie.

Na een veldtocht van drie maanden capituleert het KNIL op 8 maart 1942. Een groot deel van de Nederlandse strijdmacht die nog niet in Japanse handen is gevallen, wijkt uit naar Australië, om vandaaruit aan geallieerde zijde de strijd voort te zetten.

Ook Johan weet op tijd Australië te bereiken. In 1943 vertrekt hij naar de Verenigde Staten, waar hij in Texas in het huwelijk treedt met Marelyn Marie (Doris) Raley. Niet lang daarna keert Johan terug naar het Verenigd Koninkrijk om deel te nemen aan de bevrijding van Europa. Als sergeant-schutter van Mitchell-toestel FR150 W wordt hij ingedeeld bij het 320 Squadron, een Nederlands maritiem squadron dat is ondergebracht bij de Britse Royal Air Force (RAF).

Op 8 juni 1944, twee dagen na D-Day, de geallieerde invasie in Normandië, stijgt Johan op van vliegbasis Morley in Norfolk om het spoorwegemplacement van het Normandische Vire te bombarderen. Kort na opstijgen komt het toestel echter in botsing met bommenwerper FR182 R. Beide toestellen vliegen in brand en de munitie aan boord explodeert. Ze storten neer nabij Horsham in Surrey; niemand van de acht betrokken bemanningsleden overleeft de ramp. Johan is 27 jaar geworden.