Albertus Meintser

Albertus wordt geboren op 4 december 1920 in Amsterdam en woont in Tilburg. Als student en kantoorbediende verhuist hij tijdens de oorlog naar Tilburg, waar hij betrokken raakt bij het het verzet. De Tilburgers Rob van Spaendonck, Wim Berkelmans en Harrie Verbunt beramen een aanslag op de gehate NSB’er Piet Gerrits. Er wordt afgesproken dat Albert samen met Barend Busnac uit Rotterdam, ook in het complot betrokken, op de avond van de aanslag achter de wagen van Gerrits aan zou fietsen, om zich direct na de aanslag meester te maken van zijn aktetas met officiële papieren.

Op de bewuste avond, 24 januari 1944, gaat het mis. Vlak voordat de wagen van Gerrits het kruispunt bereikt waar de aanslagplegers klaarstaan om hem onder vuur te nemen, ziet Gerrits dat hij gevolgd wordt door twee fietsers zonder licht. Ze worden staande gehouden; Barend weet weg te vluchten, maar Albert wordt meegenomen door Gerrits die rechtsomkeer maakt naar het politiebureau, niet wetende dat hij ongemerkt aan een aanslag was ontsnapt.

Twee dagen later meldt Barend zich op het politiebureau om naar Albert te vragen. Gerrits komt erachter dat Barend een bekende is van politieagent Toon van Beek die inmiddels ondergedoken is wegens zijn betrokkenheid bij de aanslag. Gerrits rekent Barend in, waarna het complot aan het licht komt en alle betrokkenen verspreid over Nederland worden gearresteerd.

Albert wordt samen met de vier andere verzetsstrijders naar de SD-Polizeigefängnis in Haaren gebracht, waar ze ter dood worden veroordeeld. Op 26 mei 1944 wordt het vonnis voltrokken in de Drunense Duinen, waar ze met nog negen andere veroordeelde verzetsstrijders, veertien in totaal, worden gefusilleerd. Albert is 23 jaar geworden.

Meerdere zoekacties om de lichamen van de gefusilleerde verzetsstrijders terug te vinden, hebben niets opgeleverd. Het is niet uitgesloten dat de Duitsers de lichamen op een later ogenblik hebben opgegraven en in een mobiele brandoven hebben gecremeerd.