Anton wordt geboren op 15 oktober 1927 in Gerwen in een gezin van twaalf kinderen. Hij is muzikaal aangelegd; voor zijn diensttijd bezoekt hij de muziekschool en speelt piano. Daarnaast heeft hij een grote interesse voor radio- en elektrotechniek.
Twee van zijn broers dienen tijdens de oorlogsjaren in het leger; de oudste bij de luchtstrijdkrachten en de jongste bij de stoottroepen. In 1947 komt Anton zelf ook als dienstplichtige op bij de Koninklijke Landmacht in Maastricht, waar hij wordt ingedeeld bij het 5-6 Regiment Infanterie. Gezien zijn achtergrond in de radio- en elektrotechniek vervult Anton de functie van radiotelegrafist bij de stafcompagnie van zijn eenheid.
Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Anton naar Nederlands-Indië gezonden om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Eind januari 1948 vertrekt hij met de Nieuw Holland naar de Oost, waar hij na een zeereis van ruim een maand debarkeert in Semarang op Java.
In Indië treedt Anton op begeleider van de legeraalmoezenier en volgt hem om de missen te bedienen. De aalmoezenier noemt Anton dan ook zijn ‘vliegend evangelie’. In hoofdzaak houdt Anton zich echter bezig met bij het leggen, herstellen en bedienen van communicatieverbindingen. Op enig moment wordt hij overgeplaatst naar het 3-11 Regiment Infanterie, omdat ze daar een tekort hebben aan seiners.
Op 22 maart 1949 is Anton met enkele kameraden in de regen aan het werk te Gribig in Midden-Java, waar ze een verbindingslijn langs de weg repareren. Met de brengun staat hij vooraan op de legerjeep en ziet zo als eerste dat een groepje revolutionaire strijders hun kant op komen. Hij springt van de wagen af om zijn kameraden te waarschuwen en dekking te zoeken. Juist in zijn sprong wordt Anton dan vermoedelijk al gelijk getroffen door een kogel die net onder de rand van zijn helm achter het oor zijn hoofd binnendringt. Hij wordt op slag gedood.
Zijn kameraden, in gevecht met de revolutionairen, hebben dan nog niets in de gaten. Door het regenweer is Antons cape over zijn hoofd gevallen, zodat niet zichtbaar is dat hij getroffen is. Pas na afloop van de beschieting ontdekken ze dat Anton is gesneuveld.
De aalmoezenier die Anton eerder begeleidde, doet de uitvaartdienst. Naderhand bezoekt hij met Antons kameraden de ontroostbare familie in Nederland, om hen te vertellen wat er preceis was gebeurd. Anton was een week voor de verjaardag van zijn vader omgekomen, zodat er naderhand nog vertraagde ‘hemelpost’ met felicitaties van hem binnenkwam.
Anton is 21 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.
Reacties
Mijn broer M.M. de Win, dienstplichtig soldaat geboorte datum 15 - 10 -1927,
Anton vertrok 30 januari 1948 met troepenschip { Nieuw Holland } naar Indië
Hij was ingedeeld bij 5 - 6 RI als radiotelegrafist voor zijn diensttijd had hij zijn studie belangstelling voor radio en elektrotechniek
ik was 3 jaar jonger en kan me zijn vertrek nog goed herinneren
zijn 2 broers waren ook in het leger de oudste bij de luchtstrijdkrachten en de jongste bij de stoottroepen
Na het vreeslijke bericht dat mijn broer gesneuveld was zou ons gezellige gezin 12 kinderen nooit meer het zelfde zijn
Als ik aan die vreselijke tijd terug denk het grote verdriet van mijn ouders broers en zusjes
mijn vader was 30 maart jarig en doordat de post lang onderweg was, kwamen terwijl we wisten dat hij was overleden nog opgewekte brieven en felicitaties van Anton hadden ontvangen
zo had je regelmatig dat het gemis de boventoon voerde
bijvoorbeeld na verloop van tijd kregen we een kist gestuurd met zijn persoonlijke bezittingen
ikzelf kreeg een pakketje brieven retour van het ministerie van Koningin Juliana een oorkonde en een medaille
Na de diensttijd van zijn peleton en vrienden zijn alle bij mij thuis geweest
een zogenaamde reünie na een dienst in de katholieke kerk van ons dorp zijn ze allemaal de hele dag gebleven voor mijn ouders een grote troost
de Aalmoezenier, waar mijn broer goed contact mee had noemde hem zijn vliegend evangelie omdat hij overal mee naartoe ging als misdienaar deze Aalmoezenier vertelde precies hoe Anton gevallen was en later zijn begrafenis geregeld
Na 5 - 6 RI is mijn broer overgeplaatst naar 3 - 11 RI omdat ze daar seiners tekort hadden
bij het lijnen leggen en repareren stond Anton vooraan op de legerjeep achter zijn wapen hij was brenschutter hij zag als eerste een stelletje "ploppers" die hen onder vuur namen
Hij waarschuwde zijn makkers en sprong van zijn wagen in dekking
hij is waarschijnlijk in zijn sprong al geraakt een kogel was net onder het randje van zijn helm achter zijn oor door zijn hoofd gegaan, voor ons een geruststelling dat hij niet heeft geleden
door regenweer had hij zijn cape om en lag over zijn hoofd dus zijn vrienden wiste niet dat hij gesneuveld was
Toen het gevecht voorbij was kwamen ze tot een vreselijke ontdekking
Een van zijn beste vrienden vertelden ons hoe alles gebeurt was
Deze jongen was ook elektrotechnicus en kon bij terugkomst in Nederland geen werk vinden
Mijn ouders namen hem in het bedrijf op, en heeft nog lang bij ons gewerkt samen met mijn broers
Zo zou ik nog veel over Anton kunnen schrijven
Hij zat op de muziekschool en speelde prachtig piano
Het is nu 25 jaar geleden dat ik met mijn man in Bandoeng zijn graf heb bezocht
Als je al die Erevelden ziet ook van mensen uit ons reisgezelschap die als nabestaande een graf bezochten
dan is er maar een vraag bij je opkomt waarvoor-waarom hij
ingesloten een afdruk van zijn bidprentje.
Ik hoop met dit bericht een bijdrage heb geleverd over Anton de Win
Dag Minet, hartelijk dank voor het mooie verhaal en de warme herinneringen aan uw broer Anton de Win. Hier zijn we heel erg blij mee. Ook Anton heeft hiermee een mooie plaats voor in de eregalerij gekregen.
Reactie toevoegen