Marinus wordt geboren op 22 februari 1909 in Zevenbergen als zoon van Petrus Wils en Dorothea Aarts. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Sindanglaja even buiten Bandoeng.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de Nederlandse kolonie van wezenlijk belang geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Marinus als soldaat van de artillerie ingezet bij de verdediging van Java.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen en landen begin maart 1942 op Java. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top en miscommunicatie, biedt nog weerstand, maar wordt op 8 maart in Bandoeng gedwongen tot capitulatie. Diezelfde dag wordt Marinus krijgsgevangen genomen in Tjirandjang ten westen van Bandoeng. Samen met duizenden andere Nederlandse militairen wordt hij vervolgens afgevoerd naar de Javaanse kampen.
Midden augustus wordt Marinus gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië, om als dwangarbeider te worden ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Via Singapore volgt eind oktober zeetransport naar Rangoon. De omstandigheden in de kampen en op de transportschepen zijn erbarmelijk slecht. De gevangenen staan bloot aan de willekeur en gewelddadige behandeling door de bewakers, worden met honderden tegelijk in de benauwde scheepsruimen ondergebracht en lijden onder het ernstige gebrek aan voedsel en medicijnen. Onder deze omstandigheden kunnen besmettelijke ziekten snel om zich heen grijpen.
Vermoedelijk bevindt Marinus zich aan boord van de Tacoma Maru 1, waar onder de gevangenen hardnekkige bacillaire dysenterie heerst. In ieder geval wordt hij op 23 november getroffen door de ziekte en in ernstig verzwakte toestand de gevangenis van Rangoon binnengebracht. Door het gebrek aan adequate hulp bezwijkt hij daar op 13 december 1942, als een van de 220 slachtoffers van de uitbraak. Marinus is 33 jaar geworden en wordt ter plaatse gecremeerd. Zijn assen worden later bijgezet op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.
Reactie toevoegen