Anton wordt geboren op 20 maart 1920 in Willemstad als zoon van Gerardus van Sprundel en Adriana Zwijgers. Ten tijde van de Duitse bezetting wijkt hij vermoedelijk uit naar Engeland, om aan geallieerde zijde deel te nemen aan de strijd tegen de Nederlandse bezetting. In mei 1942 bevindt hij zich in ieder geval in Willemstad op Curaçao. Hij meldt zich voor dienst bij de Militaire Luchtvaart van het KNIL om zich voor te bereiden op de bevrijding van Nederlands-Indië van de Japanse bezetting.
Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 roepen Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als de Britten en Nederlanders niet lang daarna aanstalten lijken te maken om het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarin buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Het is het begin van de jarenlange strijd om de toekomst van Indonesië.
Tegen deze achtergrond wordt voor de Nederlandse militairen die dan in Groot-Brittannië of de Verenigde Staten in opleiding, of na de Japanse inval naar Australië zijn uitgeweken zijn het doel veranderd van Japan in Nederlands-Indië, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Zo reist ook Anton af naar de archipel, waar hij op Sumatra ‘voor speciale diensten’ (VSD), ofwel gevaarlijke commandomissies wordt ingezet. Hij bekleedt daar uiteindelijk de rang van sergeant-majoor.
In het najaar van 1946 wordt Anton na een vuurgevecht met de opstandelingen in kritieke toestand opgenomen in het militair hospitaal in de havenstad Padang. De geboden hulp mag echter niet baten en Anton bezwijkt aan zijn verwondingen op 2 december 1946. Hij is 26 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reactie toevoegen