Cornelis wordt geboren op 29 september 1903 in Utrecht en woont met zijn vrouw Henrica Boeren in ’s-Hertogenbosch. Daar werkt Cornelis als vertegenwoordiger. Tijdens de Duitse bezetting is hij actief in het verzet en wordt daarvoor vermoedelijk gearresteerd en afgevoerd naar Duitsland, waar hij in het kader van de Arbeitseinsatz als dwangarbeider wordt ingezet. Op 20 december 1942 of 1943 wordt hij op de Nederlands-Duitse grens gearresteerd wegens ‘arbeidscontractbreuk’ wat naar alle waarschijnlijkheid inhoudt dat Cornelis zich aan de tewerkstelling heeft onttrokken en op de vlucht bij de grens is gearresteerd.
Hij wordt naar kamp Vught gebracht, waar hij tot 5 september 1944 blijft. Op die dag – ‘Dolle Dinsdag’ – gaat de SS over tot de evacuatie van het kamp vanwege het naderen van de geallieerde strijdmacht. Cornelis wordt daarop met de mannelijke gevangenen naar concentratiekamp Sachsenhausen gedeporteerd; op 21 oktober wordt hij naar de gevengenis in Bremen gebracht. Op 18 maart 1945 wordt Cornelis binnengebracht in Neuengamme.
In de laatste dagen van april 1945 wordt Neuengamme vanwege het oprukken van de Britten geëvacueerd. Duizenden gevangenen worden via Lübeck naar de ‘drijvende concentratiekampen’ in de Lübecker Bocht gezonden en komen daar op 3 mei 1945 bij de scheepsramp met de Cap Arcona om het leven. Honderden groepen gevangenen die daarna volgen, kunnen Lübeck echter niet meer bereiken en worden op mars gezet naar Flensburg. Daar komt Cornelis begin mei ziek en fataal verzwakt door mishandeling, ondervoeding en uitputting aan. Op 4 mei worden alle gevangenen op het schip Rheinfels geladen, waar ze pas op 10 mei bevrijd zouden worden. Voor Cornelis zal dat echter te laat zijn. Hij overlijdt op 8 mei 1945 in Flensburg op 41-jarige leeftijd aan de geleden ontberingen van de kampen.
Reactie toevoegen