Emile Enger

Emile wordt geboren op 9 maart 1919 in ’s-Hertogenbosch. Hij meldt zich voor militaire dienst bij het KNIL, waar hij de rang van sergeant bij de infanterie bekleedt en vertrekt naar Nederlands-Indië. In de maanden van de Japanse inval wordt hij ingezet voor de verdediging van de kolonie. Na de capitulatie van het KNIL op 8 maart 1942 wordt Emile krijgsgevangen genomen en gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië. Met duizenden andere KNIL-militairen wordt hij als dwangarbeider ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Emile komt terecht in het Thaise kamp van Kinsayok, op 171 kilometer van het Thaise begin van de lijn bij Non Pladuk. De leefomstandigheden in Kinsayok, tien kilometer ten noorden van de beruchte Hellfire Pass, zijn aanvankelijk zeer slecht. Het staat bekend als een ‘hongerkamp’ door de moeizame aanvoer van levensmiddelen. Hier treedt pas verbetering in op als de spoorbaan gereedkomt. Daarna fungeert Kinsayok als doorgangskamp naar de kampen verderop aan het spoor. Emile bezwijkt op 31 maart 1945 in dit Thaise kamp aan de gevolgen van het extreem zware werk en de slechte leefomstandigheden. Emile is 24 jaar geworden.