Jan van der Meeren

Jan wordt geboren op 2 maart 1922 in Nijmegen als zoon van Franciscus van der Meeren en Anna Keijzers. Na het behalen van zijn HBS-B-diploma aan het Canisiuscollege in 1941 studeert hij sociale geografie in Utrecht. Voor enige tijd werkt hij in 1943 bij een boer, om dat jaar terug te keren naar Nijmegen. Hij sluit zich aan bij de studentenstakingsbeweging die in april en mei in verzet komt tegen de Duitse maatregel om Nederlandse oud-militairen alsnog in krijgsgevangenschap af te voeren. Als de staking door de Duitsers wordt neergeslagen, duikt Jan onder. Op 6 mei wordt hij echter gearresteerd en naar Berlijn gedeporteerd. Hij onderneemt verschillende mislukte vluchtpogingen, maar komt na een mislukte poging om de grens te passeren zonder de juiste papieren terecht in Oberhausen, waar hij tewerk wordt gesteld. Met vervalste papieren lukt het hem in april 1944 terug te keren naar Nederland.

Onder de schuilnaam ‘Jan van As’ duikt Jan onder in Riel, waar hij zich aansluit bij de plaatselijke verzetsgroep die onder andere geallieerde piloten helpt onderduiken. Zijn groep neemt in september 1944 achttien Duitse soldaten krijgsgevangen. Niet lang daarna, in oktober, weet Jan met drie kameraden de Polen van het oprukkende tankbataljon ervan te overtuigen dat verdere artilleriebeschieting op Riel zinloos was, omdat de Duitsers al zijn gevlucht. Jan verleent bovendien hulp bij het onschadelijk maken van de explosieven waarmee de Duitsers de brug tussen Riel en Goirle wilden opblazen.

Op 1 november 1944, vijf dagen na de bevrijding van Riel, wordt Jan op slag gedood als hij toezicht houdt op de demontage van een onontplofte mijn die onverwachts afgaat. Jan is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.