Janus van Weert

Janus wordt geboren op 20 oktober 1918 in Schijndel als derde van de tien kinderen van Johannes van Weer en Adriana Heesakkers. Al op jonge leeftijd helpt hij mee op de boerderij van zijn ouders en loopt aansluitend de landbouwschool in Schijndel door.

In 1938 komt Janus op voor de dienstplicht en wordt als soldaat ingedeeld bij de Veldartillerie, gelegerd in de kazerne van Ede. De diensttijd bevalt Janus goed; het ‘jongens onder elkaar’, de fysieke inspanningen en de omgang met paarden ligt hem wel. Als stukrijder van 6-Veld batterij wordt hij toegevoegd aan het 11^e Regiment Infanterie voor het bedienen van de veldkanonnen die de infanteristen aan het front van dekking voorzien. Het type kanon dat hiervoor door het Nederlandse leger wordt gebruikt (6-Veld), dateert van eind 19^e eeuw en is voor de moderne oorlogsvoering sterk achterhaald.

Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen. Janus wordt met de batterij naar de Grebbelinie gestuurd als onderdeel van de tegenaanval op de Duitse troepen. In de ochtend van 12 mei trekt hij samen met de infanterie en vier vuurmonden op tot aan de ingang van Ouwehands Dierenpark. Door aanhoudend Duits vuur houden ze daar halt en brengen de vuurmonden in stelling langs de Grebbeweg, ten oosten van de ingang van het park.

In de avond wordt de batterij door SS-eenheden overvallen. In het heftige vuurgevecht dat volgt, is Janus een van de dodelijke slachtoffers, vermoedelijk als gevolg van een granaatinslag. Hij sneuvelt in de nacht van 12 op 13 mei 1940 op 21-jarige leeftijd en vindt zijn laatste rustplaats op het Militair ereveld Grebbeberg in Rhenen.