P. Numan (bron: Het Grote Gebod)

Paulus Numan

1920 - 1944

Paulus wordt geboren op 10 juni 1920 in Rotterdam en woont in Klundert, waar hij boekhouder is. Tijdens de Duitse bezetting is hij aangesloten bij de ondergrondse als lid van de afdeling Moerdijk van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO). In die hoedanigheid regelt hij adressen, bonnen en valse papieren voor joden, neergeschoten geallieerde piloten en jongens die aan de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling Duitsland, proberen te ontkomen.

Paulus weet uit handen van de Duitsers te blijven, maar komt op 17 september 1944 om het leven bij het bombardement op Zundert. Paulus is 24 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.

Meer
Meer

Steek een kaarsje op

+opsteken
Meer

Reacties

Henk Fonteyn zei op 16 april 2020

Hij was mijn oom, broer van mijn moeder. Ik schreef voor de komende herdenking het volgende gedicht:
De foto van een ernstige, nog jonge man
in pak en stropdas, - medaille en
verbleekte tekst ernaast -, hangt er in sepia
boven de schoorsteen aan de Slinge,
waar in hun naoorlogse bejaardenwoning
opa en oma genieten van pensioen en AOW.
Het is op zondagmorgen, kort na kerktijd,
naar goed gebruik drinken de groten
koffie, en een glaasje,
straks groentesoep met balletjes voor iedereen.
En opa rookt zijn zondagse sigaar,
-ik krijg het bandje,- pappa zijn saffie, en omdat het zondag is
zit ook mijn moeder aan een filtersigaret.
Hollands gereformeerde sabbatsvree van na de oorlog.
De groten doen de nabetrachting van het
op deze morgen uitgedragen
Woord des Heren, en als er even ruimte is
wurm ik mijn vraag erin:
‘Opa, wie is die meneer? ‘

Er valt een korte, doodse stilte in de kamer,
tot opa zich al hoestend in sigarenrook verbergt
en oma heel abrupt iets in de keuken heeft te stellen,
mijn vader ongemakkelijk het zwijgen ertoe doet,
mijn moeder naar haar zakdoek grijpt,
dan toch vertelt, met snikken in haar stem:

Paul heette hij, net als twee van mijn neven.
Mijn oom dus, en van mijn opa en mijn oma enig zoon,
enige broer van mama en haar zussen.
Door zijn geloof geïnspireerd
had hij zich dapper in ’t verzet begeven.
Ironisch feit, door friendly fire
-het waren Britse bommen op het dorpje Zundert
die hem raakten – eindigde zijn leven veel
te snel, hij heeft de vrijheid niet gezien.
Nu ligt hij in een oorlogsgraf te wachten
op de jongste dag.
En in mijn kinderjaren keek hij toe, vanuit zijn lijst,
voor altijd jong en ernstig,
wat wij van de vrijheid maakten.

Henk Fonteyn
Mei 2020

Profile picture for user Lisette Kuijper
BHIC Lisette Kuijper zei op 21 april 2020

Wat een prachtig gedicht en eerbetoon, Henk! Ik kan me voorstellen dat het voor je moeder en je opa en oma een groot verlies is geweest en dat het moeilijk was om over hem te praten. Hartelijk dank voor je bijdrage.

Reactie toevoegen

Beperkte HTML

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.

*Deze velden zijn niet verplicht en worden ook niet zichtbaar op deze website. Wij gaan vertrouwelijk om met uw e-mailadres en telefoonnummer.