Petrus wordt geboren op 18 februari 1927 in Helmond en woont in Aarle-Rixtel. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland meldt hij zich als oorlogsvrijwilliger bij de Koninklijke Marine. Hij reist af naar de Verenigde Staten voor opleiding tot marinier en de voorbereiding op zijn dienst in Oost-Azië, waar de Japanners op dat moment nog worden bevochten.
Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 roepen Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als kort daarop de Britten en Nederlanders aanstalten lijken te maken om het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarin vooral buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. De bestemming van de mariniers wordt gewijzigd in Nederlands-Indië, om daar de orde en rust te herstellen. In december 1945 reist Petrus met de mariniersbrigade, verdeeld over een aantal kort na elkaar vertrekkende troepentransportschepen, af naar de Oost.
Door het landingsverbod voor Nederlandse troepen op Java en Sumatra, afgekondigd door opperbevelhebber van het South East Asia Command (SEAC) admiraal Lord Mountbatten, duurt het echter nog tot maart 1946 voordat Petrus kan debarkeren in Soerabaja. Tot die tijd is hij gelegerd in Brits-Malakka. Na het overnemen van posten van de nog aanwezige Britse troepen op Java, wordt Petrus met name ingezet in het oosten van het eiland, waar aan het Soerabaja-front felle strijd wordt geleverd tegen de revolutionairen. Aansluitend worden de mariniers ook ingezet bij operaties in de binnenlanden.
Op 10 mei 1946 sneuvelt Petrus tijdens een van deze operaties in Madioen. Hij is 19 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Kembang Kuning in Surabaya.
Reactie toevoegen