Theo wordt geboren op 25 juli 1964 in Oisterwijk. Als dienstplichtige meldt hij zich bij de Koninklijke Landmacht en wordt voor de vervulling van zijn dienstverband uitgezonden naar Libanon.
Sinds 1975 woedt daar burgeroorlog, na de inval van het Syrische leger in reactie op de destabiliserende invloed van de militante Palestinian Liberation Organisation (PLO). De PLO wordt naar het zuiden van het land verdreven en valt met regelmaat Israëlitische doelen aan. In 1978 valt Israël hierop ook Libanon binnen, wat leidt tot ingrijpen door de VN-Veiligheidsraad. De raad eist de terugtrekking van het Israëlitische leger en roept daarvoor de United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL) in het leven die moet toezien op de ordelijke aftocht van de Israëlitische troepen en de Libanese regering moet ondersteunen bij het herstellen van haar gezag. Ook Nederland draagt met ingang van 1978 bij aan de missie. Theo is een van de ruim 9000 Nederlandse militairen die in de loop van de daaropvolgende jaren in Zuid-Libanon worden ingezet. Hij arriveert als onderdeel van het 44e Pantserinfanteriebataljon en wordt spoedig – en als een van de jongsten – bevorderd tot sergeant.
Voor de blauwhelmen blijkt het ondanks intensieve patrouilles, militaire interventies en het oprichten van check-points en wachtposten onmogelijk om op effectieve wijze de vrede te handhaven in Libanon. Nadat Israël in 1982 het land opnieuw binnenvalt, kan de missie zich enkel nog richten op hulpverlening aan de bevolking.
In het voorjaar van 1983 is Theo terug in Nederland, waar hij in Assen de blauwe baret van de mariniers in ontvangst neemt. Dan wordt ook gesproken over verlenging van zijn dienstverband na verlof keert hij terug naar Seddiqine, zijn standplaats in zuidelijk Libanon. Daar raakt hij zeer zwaar gewond bij een ernstig ongeluk. Hij wordt overgebracht naar Haifa in Israël, maar de geboden hulp mag niet meer baten. Op 6 juni 1983 bezwijkt Theo aan zijn verwondingen. Hij is 18 jaar geworden. Zijn lichaam wordt terug naar Nederland gebracht en thuis in Oisterwijk begraven. Zijn laatste rustplaats is het Nationaal Ereveld in Loenen.
In 1985 trekken de laatste Nederlandse troepen zich terug uit Libanon. Vijf jaar later, op 13 oktober 1990, komt met het Vredesakkoord van Taif een formeel einde aan de burgeroorlog, maar spanningen en oplaaiende conflicten blijven het land sindsdien teisteren.
Reacties
R.I.P bro
R.I.P
Bedankt voor jullie reacties, Marcel en Roland. Was Theo misschien een familielid van jullie of kenden jullie hem op een andere manier?
Ik leef mee met kameraden die ook in Libanon waren en zeker met degene die gesneuveld zijn voor de vrede
Wat mooi dat je zo meeleeft, Marcel! Bedankt voor je reactie. Begrijp ik het goed dat jij ook onderdeel was van deze missie in Libanon?
Alweer 38 jaar geleden. Weet het nog als de dag van gisteren.
Bedankt voor je reactie Mariëlle, ik kan me zo goed voorstellen dat dit een enorme impact heeft gehad en wellicht nog steeds. In het verhaal over Theo staat dat het een ongeluk betrof, kun je ons daar misschien meer over vertellen, zodat we het verhaal daar enigszins mee aan zouden kunnen vullen?
R.I.P
Bedankt Henk, voor je reactie.
Het is nu 4 mei, 20.10 uur, dodenherdenking. De laatste jaren denk ik terug aan ‘83. Zat zelf in dienst in Oirschot en er werd gevraagd wie er bereid waren de kist te dragen van een omgekomen Unifiller…
Ik was in 1983 in Libanon voor de vn ik leef mee met mij mede strijders !
Elk haar denk ik aanneem die niet zijn terug gekeerd
Hartelijk dank voor jullie mooie reacties, Alex en Marcel. Bijzonder om te lezen dat jullie vanuit jullie eigen ervaringen de omgekomen militairen op deze manier gedenken.
Als de dag van gisteren..
Wat een verdriet en ongeloof toen het bericht van jouw plotselinge overlijden kwam..
Rust zacht Theo..
Hartelijk dank voor je reactie, Reggy. Ik kan me goed voorstellen dat het overlijden van Theo een grote impact op jullie heeft gehad.
Rest in peace brother, als de dag van gisteren...
Schokgolf ging door onze sector en leefden allemaal erg mee..
Theo, één van ons, één van de 4 gersneuvelde kameraden tijdens mijn missie. Sterkte aan de familie.... zou ze graag eens willen spreken.
Hartelijk dank voor je reactie, Jan-Willem. Ik kan me goed voorstellen dat de dood van Theo een enorme impact op jullie gehad heeft. Mochten hier familieleden reageren, dan kunnen wij achter de schermen altijd e-mailadressen met elkaar uitwisselen.
Ik was onbekend met deze website. Ik was op de dag van het ongeval opgeroepen als militair maatschappelijk werker om de maten van Theo te ondersteunen en bij te staan. Naderhand ben ik naar Haifa gegaan om Theo in het mortuarium te bezoeken en ervoor te zorgen dat alles geregeld was voor zijn laatste reis naar nederland. Voor nabestaanden ben ik natuurlijk bereid zo nodig meer toe te voegen,
Hartelijk dank voor je reactie, R.W.F. van der Wolf. Wat mooi dat jij de omgeving van Theo hebt ondersteund bij dit grote verlies. Eventueel kunnen wij achter de schermen e-mailadressen uitwisselen. We horen het graag als we hierin iets kunnen betekenen. Mocht je nog aanvullingen hebben op bovenstaand verhaal, dan horen we dat natuurlijk ook graag.
Ik weet het nog als de dag van gisteren, Theo was een goede vriend van mij. Hij heeft me de laatste keer dat hij thuis was op verlof nog weggebracht naar mijn vriendin in Berkel-Enschot, Hij had zelf ook een vriendin in Berkel-Enschot Enschot. Hij zei nog ik moet nog een keer terug naar Libanon maar heb er eigenlijk niet zoveel zin meer in dit was de laatste keer dat ik Theo gezien heb. Ik hoorde het op 6 juni 1983 op de radio op het nieuws. Ik weet nog dat het een hele grote impact heeft gehad in ons dorp Oisterwijk.
Hartelijk dank voor je reactie, Andy. Wat heftig dat je zo'n goede vriend hebt moeten verliezen. Heel begrijpelijk dat dit een grote impact op jou heeft gehad.
Reactie toevoegen