Frederik Bakker

Frederik wordt geboren op 4 januari 1884 in ’s-Hertogenbosch. Hij woont in Nederlands-Indië, waar dient bij het KNIL.

Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Frederik als onderluitenant van de reserve opgeroepen voor de verdediging van de kolonie.

Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942 wordt het KNIL in Bandoeng gedwongen tot overgave. Rond deze tijd wordt ook Frederik dan krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de kampen. Hij komt terecht in een van de kampen in Tjimahi bij Bandoeng, tot voor kort de garnizoensstad van het KNIL.

In de Japanse kampen staan de krijgsgevangenen bloot aan mensonterende behandeling en verwaarlozing. Er is nauwelijks afdoende voeding, medicijnen en kleding en omdat de huisvesting erbarmelijk slecht is, kunnen besmettelijke en tropische ziekten zich snel verspreiden. Onder deze omstandigheden vinden duizenden militairen in de kampen de dood.

Ook voor Josephus worden de ontberingen te veel. Hij overlijdt op 17 september 1942, ruim een half jaar na de capitulatie, in Tjimahi aan een ziekte, veroorzaakt door de slechte leefomstandigheden. Hij is 58 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.