Gerardus wordt geboren op 15 augustus 1915 in de gemeente Mill en Sint Hubert en woont in Helmond, waar hij werkt als opperman. In 1939 trouwt hij in Venray met Johanna Robben, met wie hij een gezin van drie kinderen sticht.
Ten tijde van de Duitse bezetting is hij actief voor de ondergrondse. Daarvan is in elk geval bekend dat Gerardus in de loop van 1944 betrokken raakt bij de Partizanen Actie Nederland (PAN) die in en rond Eindhoven actief is. Zo helpt hij mee bij het plegen van grootschalige sabotage aan het spoor bij Nuland, op het traject van ’s-Hertogenbosch naar Nijmegen.
Op enig moment wordt Gerardus gearresteerd en afgevoerd naar de Duitse kampen en komt in Bergen-Belsen terecht. Dit concentratiekamp wordt in de laatste oorlogsmaanden door de Duitsers steeds meer wordt gebruikt als ‘dumpplaats’ voor zieke gevangenen uit andere kampen. De gevangenen staan er bloot aan allerlei mishandelingen, worden gedwongen extreem zwaar werk te verrichten en moeten rond zien te komen op rantsoenen die niet alleen schromelijk tekort schieten, maar vaak ook nauwelijks eetbaar zijn. Ondertussen kunnen besmettelijke ziektes zich door de afwezigheid van hygiëne of medische hulp zeer snel verspreiden. In het voorjaar van 1945 maakt een uitbraak van vlektyfus zo tienduizenden slachtoffers.
Ook voor Gerardus worden de ontberingen van Bergen-Belsen uiteindelijk te veel. Een precieze overlijdensdatum of doodsoorzaak zijn, net als voor talloze anderen, niet te duiden, maar ook voor hem zullen de gevolgen van mishandeling, uitputting, ondervoeding en ziekte gelden. Als overlijdensdatum is 31 mei 1945 vastgesteld, wat mogelijk betekent dat hij de bevrijding van het kamp nog wel heeft meegemaakt, maar dat het voor hem door ziekte en ontberingen alsnog te laat is gekomen. Gerardus is 29 jaar geworden.
Reacties
Dit was mijn grootvader, die ok helaas nooit heb mogen leren kennen.. respect. Mijn moeder was het jongste kind.
Dat is zeker een grootvader om trots op te zijn. Maar wat jammer dat je hem nooit zelf hebt kunnen ontmoeten.
Mocht je ergens in de familie toevallig nog een foto van hem hebben, die we mogen plaatsen, dan horen we het graag. Het zou fijn zijn als we hem ook een gezicht kunnen geven.
Al deze mensen die zo gestreden hebben voor onze vrijheid verdienen, waardering en erkenning voor hun verzet tegen zo'n vijand.
Een kaarsje om vast te beginnen en hem als een goede vaderlander bewonderen.
Wat mooi verwoord Willy, daar staan wij helemaal achter. Dat er, om hen te eren, nog maar veel kaarsjes mogen volgen.
Reactie toevoegen