Piet wordt geboren op 24 juli 1925 in Oud Gastel als zevende kind van landarbeider Janus van Nijnatten en Jacoba (‘Koos’) Gijzen. Hij groeit op in het buitengebied tussen Oud Gastel en Oudenbosch met elf broers en zussen. Als Piet 13 jaar is, overlijdt zijn oudste zus op 21-jarige leeftijd na een lang ziekbed.
Ook het einde van de oorlog maakt slachtoffers in het gezin. Op 15 februari 1945 stort een V-1 neer in de buurt van hun huis. Vader gaat kijken naar de ravage en neemt een stuk van het wapen mee naar huis. Eenmaal thuis begint het voorwerp op te warmen en vader gooit het van zich af, in een gietijzeren ketel. Het onderdeel explodeert samen met de ketel die in scherven uiteen springt. Vader, een 18-jarige broer en een 9-jarig zusje van Piet komen bij de explosie om het leven. Drie andere kinderen raken zwaargewond.
In het voorjaar van 1946 meldt Piet zich voor dienst bij de Koninklijke Landmacht op de Cort Heyligerskazerne in Bergen op Zoom, waar hij als soldaat wordt ingedeeld bij het daar opgerichte 3-3 Regiment Infanterie. Eind september van dat jaar vertrekt hij vanuit Rotterdam met de Kota Agoeng naar Nederlands-Indië. Direct na de Tweede Wereldoorlog is daar het revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd losgebarsten en Petrus wordt als onderdeel van de 7 December Divisie uitgezonden om de rust en het Nederlandse gezag te herstellen.
Na een zeereis van een maand komt Piet aan in de haven van Belawan op Sumatra en wordt verderop in Medan gelegerd. Vandaaruit neemt hij deel aan patrouilles in de omgeving, waar ze het behalve tegen infiltranten van het revolutionaire leger ook moeten opnemen tegen islamitische rebellen uit Atjeh.
Tijdens de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 patrouilleert het bataljon langs de demarcatielijn tegen infiltranten en lost het de aanvalstroepen af in de veroverde gebieden in het binnenland. Daarna wordt het bataljon gelegerd ten zuidwesten van Medan waar Piet bijdraagt aan de zuivering van de gebieden rond Sibolangit, Bindjei en Arnhemia.
Piet trekt tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 op naar Rantau Prapat en wordt ingezet bij zuiveringen in de omgeving. Het blijft daarna rustig, totdat het aantal infiltraties van revolutionairen en islamitische rebellen vanaf maart weer toeneemt.
Bij deze nieuw opgelaaide gevechten sneuvelt Piet op 26 juli 1949 in Rantau Prapat. Hij is 24 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reacties
hij was onderdeel 3-3 -RI 1divisie "7 december
Bedankt voor de aanvulling! We nemen het mee voor de definitieve eregalerij.
roepnaam was Piet. Ben in het bezit van nog enkele copietjes van foto's van de begrafenis bij een verslagje van een maat.
Petrus groeide op in het buitengebied tusse Oud-Gastel en Oudenbosch. Zijn oudste zus overleed in 1938 op 21 jarige leeftijd na een lang ziekbed. 15 februari 1945 storte een V1 neer in de buurt van de woning. Vader nam een deel dat er mooi uitzag mee naar huis. Daar aangekomen werd het voorwerp warm en gooide hij het van zich af. Het viel in een gietijzeren ketel waarna het ontplofte, door de ketel had het een effect als een scherfbom. Vader, een 18 jarige broer en 9 jarig zusje zijn daarbij overleden. Moeder en 3 andere kinderen raakten zwaargewond. Groot was de verslagenheid in dit zwaar getroffen gezin toen ook Piet niet terugkwam uit Indonesie. (opgetekend uit de verhalen van mijn opa en oma, broer en zus van de ouders van Piet)
Wat een heftig verhaal, Elly. Dit was ons nog niet bekend. Verschrikkelijk wat de familie in zo'n korte tijd is overkomen. Ik kan me voorstellen dat het voor de nabestaanden heel moeilijk moet zijn geweest om over deze jaren te praten.
Heel heftig wat die mensen meegemaakt hebben!!!
Trots op deze mensen!
Dat onderschrijven wij meteen Wilma. Dank voor je reactie.
Reactie toevoegen