Anton wordt geboren op 24 juli 1897 in ’s-Hertogenbosch als zoon van Peter van Wamel en Hubertina Scheefhals. Met zijn vrouw woont hij in Bandoeng op Java, waar hij werkt als administrateur bij een rubberonderneming.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond meldt Anton zich bij de landstorm in Batavia en wordt ingelijfd bij de infanterie van het KNIL voor de verdediging van Nederlands-Indië.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL, slecht voorbereid en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt sporadisch nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942 capituleert het KNIL in Bandoeng. Diezelfde dag wordt Anton in de nabijgelegen garnizoensstad Tjimahi krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de kampen.
Het is niet bekend of ook Anton als dwangarbeider is ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij maakt de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 nog mee, maar door de jarenlange ontberingen in de kampen is hij tegen die tijd ernstig verzwakt geraakt. Hij overlijdt vier dagen later, op 19 augustus 1945 in Palembang op Sumatra. Anton is 48 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.
Reactie toevoegen