Antonius wordt geboren op 18 december 1911 in ’s-Hertogenbosch. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië. Daar wordt hij als soldaat ingedeeld bij de infanterie.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Een verrassing is dit niet. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging hebben de Japanners de Nederlandse kolonie al langer op het oog als een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Antonius onder de wapenen geroepen voor de verdediging van de kolonie.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het slecht voorbereide KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, maakt geen schijn van kans en geeft zich over op 8 maart 1942 in Bandoeng. Antonius wordt dan samen met duizenden andere Nederlandse militairen in krijgsgevangenschap afgevoerd. Hij komt terecht in de binnenlanden van Sumatra, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Pakanbaroe-spoorlijn die de oost- en westkust van het eiland met elkaar moet verbinden.
De omstandigheden aan deze spoorlijn zijn vergelijkbaar met die aan de langere Birma-spoorlijn. Werken aan de spoorlijn betekent voor de gevangenen zeer lange dagen van extreem zwaar werk, terwijl ze blootstaan aan mishandelingen, ongelukken en tropische ziekten. Ondertussen lijden ze ernstig gebrek aan adequate voeding, schoon water, medicijnen, kleding en onderdak. Duizenden krijgsgevangenen komen door deze ontberingen om het leven, of keren terug met permanent lichamelijk en geestelijk trauma.
Ook voor Antonius worden de geleden ontberingen uiteindelijk te veel. Hij overlijdt op 7 september 1945 in Pakanbaroe, op 33-jarige leeftijd. De Japanners op Sumatra hebben eind augustus 1945 al bekendgemaakt dat de oorlog is afgelopen, maar het duurt nog tot begin oktober voordat de gevangenen uit de kampen worden geëvacueerd. Tegen die tijd is een nieuwe strijd in de archipel losgebarsten: die om de onafhankelijkheid van een republikeins Indonesië.
Antonius vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.
Reactie toevoegen