Bernardus de Vugt

Bernardus wordt geboren op 14 juli 1916 in Oud Gastel als zoon van Johannes en Helena de Vugt. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Semarang.

Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de Nederlandse kolonie van wezenlijk belang geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Bernardus als infanterist ingezet bij de verdediging van Java.

Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen en landen begin maart 1942 op Java. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, miscommunicatie en onderbezetting, biedt nog weerstand, maar wordt op 8 maart in Bandoeng gedwongen tot capitulatie. Diezelfde dag wordt Bernardus in de stad krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de Javaanse kampen.

De leefomstandigheden in de kampen zijn erbarmelijk slecht. Voeding en medische zorg schieten schromelijk tekort en de gevangenen worden met grote aantallen tegelijk in vaak smerige barakken of lokalen ondergebracht, zodat besmettelijke ziekten snel veel slachtoffers kunnen maken. Ondertussen staan de gevangenen voortdurend bloot aan de willekeur en mishandelingen van de bewakers.

Ook voor Bernardus worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 13 januari 1943 wordt hij met malaria opgenomen in de ziekenboeg voor kampgevangenen in Tjilatjap. Daar bezwijkt hij drie dagen later, 16 januari, aan de ziekte. Bernardus is 26 jaar geworden en rust op een nu onbekende plaats in Indonesië, vermoedelijk daar waar hij is overleden.