Bernardus Spape

Bernardus wordt geboren op 24 december 1894 in Tilburg. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië.

Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Een verrassing is dit niet. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging hebben de Japanners de Nederlandse kolonie al langer op het oog als een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Bernardus onder de wapenen geroepen voor de verdediging van de kolonie.

Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het slecht voorbereide KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, maakt geen schijn van kans en capituleert op 8 maart 1942 in Bandoeng.

Het is niet bekend of Bernardus dan in krijgsgevangenschap is afgevoerd, of er slaagde naar Australië uit te wijken, om vandaaruit aan geallieerde zijde deel te nemen aan de strijd tegen de Japanse bezetter.

Na de Tweede Wereldoorlog wordt Bernardus onmiddellijk opnieuw opgeroepen voor militaire dienst. In plaats van de Japanse veroveraar moet nu echter het geweld van de Indonesische revolutie worden bestreden. Het gros van de KNIL-militairen die hiervoor wordt ingezet, is door jarenlang verblijf in de Japanse kampen fysiek ernstig verzwakt en mentaal getraumatiseerd geraakt en volkomen ongeschikt voor dienst. Onderbemand als de Nederlandse strijdmacht kort na de Tweede Wereldoorlog nog is, wordt in afwachting van versterking van de Koninklijke Landmacht vanuit Nederland alles aangegrepen om het Nederlandse gezag na het vertrek van de geallieerde – maar net zo vermoeide – Britten in de archipel te herstellen.

Bernardus doet tot na de Tweede Politionele Actie van de jaarwisseling 1948-1949 dienst in Nederlands-Indië. Tegen die tijd bekleedt hij de rang van sergeant. Op 4 februari 1949 overlijdt hij tijdens uitoefening van zijn dienstverband in Batavia aan een onbekende oorzaak. Bernardus is 54 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.