Bert wordt geboren op 14 februari 1925 in Liempde. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland meldt hij zich als oorlogsvrijwilliger bij de Koninklijke Marine.
Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Bert voor de vervulling van zijn dienstverband naar de Oost gezonden om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Het is in bijzonder de strijd tegen het communisme die Bert ertoe heeft gebracht zich vrijwillig te melden voor dienst in Indië.
In 1946 wordt Bert met name in het oosten van Java ingezet, waar aan het Soerabaja-front felle strijd wordt geleverd tegen de revolutionairen. Aansluitend worden de mariniers in de daaropvolgende maanden ook ingezet bij operaties in de binnenlanden.
Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle krijgen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Bert neemt als commandant van een mortiergroep deel aan landingsacties langs de noordkust van Java en de verovering van het eiland Madoera, op de laatste dag van de Actie.
Tactisch gezien is de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de al zwaar overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Infiltraties en guerrilla-aanvallen nemen in de daaropvolgende maanden dan ook weer snel toe.
Uiteindelijk zou niet het revolutionaire vuur, maar een noodlottig ongeval Bert het leven kosten. Op 17 september 1947 is hij op zijn post in Besoeki, als naast hem een geladen karabijn op de grond valt. Door de klap schiet de veiligheidspal los en gaat het geweer af. Bert wordt in het hoofd getroffen en is op slag dood. Hij is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta. Postuum wordt hem voor zijn inzet het Ereteken voor Orde en Vrede met de Gespen 1946-1947 toegekend.
Reactie toevoegen