Cornelis van Rijsbergen

Cornelis wordt geboren op 5 november 1904 in Hooge en Lage Zwaluwe en woont in Klundert. Als in 1939-1940 de oorlogsdreiging voor Nederland toeneemt, wordt Cornelis gemobiliseerd en als koerier gelegerd aan de Peellinie. Na de capitulatie van 15 mei 1940 keert hij terug naar huis en gaat als waterbouwkundig opzichter werken bij het waterschap.

Tijdens de Duitse bezetting is hij aangesloten bij de ondergrondse als lid van de afdeling Moerdijk van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO). Daarnaast is hij lid van de verzetsgroep Albrecht. In die hoedanigheid regelt hij adressen, bonnen en valse papieren voor joden, neergeschoten geallieerde piloten en jongens die aan de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling Duitsland, proberen te ontkomen. Bij zijn bezoeken aan verzetskameraden neemt hij regelmatig zijn dochter mee die hem moet waarschuwen als er Duitsers in de buurt zijn. Ook vangt hij regelmatig thuis onderduikers op.

In de ochtend van zondag 17 september 1944 staat Cornelis op het punt te vertrekken om tekeningen van de Moerdijkbrug naar de geallieerden door te sluizen. Zijn vrouw verwijt hem dan dat hij nooit meer naar de kerk gaat, waarop Cornelis antwoordt hij andere dingen aan zijn hoofd heeft. Hij laat zich niet ompraten, maar stapt op zijn fiets en vertrekt.

Op de weg terug naar huis raakt hij tussen Moerdijk en Klundert zeer zwaargewond door een granaatinslag; hij verliest een arm en een been. Cornelis wordt door de dokter naar een boerderij in de buurt gebracht. Ondertussen worden zijn vrouw en kinderen opgehaald en naar hun vader gebracht. Tegen die tijd heeft Cornelis al gesproken met zijn verzetskameraden die opdracht krijgen al het belastende materiaal uit zijn huis te verwijderen. Kort daarop bezwijkt hij in bijzijn van zijn familie. Cornelis is 39 jaar geworden. Hij wordt thuis opgebaard en drie dagen later begraven. Hij vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.