drs. Jan Heijnen

Jan wordt geboren op 25 oktober 1918 in Roosendaal. Na zijn studie aan de Tilburgse Hogeschool, waar hij lid is van studentenvereniging Viking. Nadat hij de graad van doctorandus behaalt, gaat Jan als ministerieel ambtenaar werken in Den Haag.

Tijdens de Duitse bezetting is hij als lid van de Ordedienst (OD) in de regeringsstad actief voor het verzet. Niet alleen legt hij radiocontact met het Verenigd Koninkrijk en zorgt hij voor fotokopieën van persoonsdocumenten, maar ook helpt hij mee in de hulpverlening aan onderduikers en het over de grens smokkelen van neergestorte piloten. Jan is op den duur zo’n belangrijke spil in het verzet geworden, dat hij al vrij snel gezocht wordt door de Duitsers, die hem alleen kennen bij zijn schuilnaam ‘Van Kempen’. Desondanks kampt Jan met een zwakke gezondheid; hij lijdt aan een maagkwaal en een nooit helemaal genezen vorm van pleuritis die hij op jongere leeftijd heeft opgelopen.

Jan ontsnapt meerdere malen ternauwernood aan ontdekking, maar uiteindelijk wordt hij in de zomer van 1944 op zijn kantoor in Den Haag gearresteerd door de Gestapo die hem betrappen met een bericht uit Engeland en een persoonskaart uit het bevolkingsregister. Het belastende materiaal wordt zo ernstig gevonden dat Hanns Albin Rauter, hoofd van de SS en hoogste politiegeneraal in bezet Nederland, persoonlijk het onderzoek leidt. Als gevangene wordt Jan afgevoerd naar kamp Vught.

Als Vught op 5 september 1944 (‘Dolle Dinsdag’) wordt geëvacueerd wegens het naderen van de geallieerde strijdmacht, wordt Jan met de mannelijke gevangenen op transport gezet naar Sachsenhausen. Ruim een maand later wordt hij doorgevoerd naar Neuengamme bij Hamburg. Met zijn toch al zwakke gezondheid takelt Jan snel af onder het extreem zware werk, de ondervoeding, onderkoeling en de mishandelingen waar hij als gevangene aan blootstaat. Uiteindelijk loopt hij longtuberculose op en overlijdt daaraan op 14 januari 1945. Jan is 26 jaar geworden.