Frans wordt geboren op 24 april 1924 in Eindhoven als zoon van Albert van de Wiele en Maria Despinois. Tegen het einde van de Duitse bezetting sluit hij zich aan bij de Binnenlandse Strijdkrachten. Met de wederopbouw van het Nederlandse leger wordt hij als soldaat ingedeeld bij het Regiment Jagers en ingezet bij de beveiliging van het pas bevrijde gebied in Zeeland. Regelmatig vinden daar vanaf het nog bezette Schouwen-Duiveland dodelijke aanvallen plaats die voor de Duitsers zo gevaarlijk zijn dat ze weinig verschillen van zelfmoordmissies. Ze worden daarom ook wel Himmelfahrtskommandos (hemelvaartcommando’s) genoemd.
Behalve verdediging behoort ook het onschadelijk maken van achtergebleven landmijnen tot de taken van de Binnenlandse Strijdkrachten. Dit wordt Frans uiteindelijk fataal. Op 17 april 1945 komt hij samen met collega Cor van Maurik in Stavenisse op Tholen om het leven, als een landmijn tijdens ontmanteling plotseling explodeert. Frans is 20 jaar geworden en vindt tot de ruiming van zijn graf zijn laatste rustplaats in Eindhoven. Op het moment van overlijden was Frans verloofd met Thea Looijmans.
Reacties
Twee militairen, soldaat Franciscus (Frans) Johannes Van der Wiele kwam uit Eindhoven, korporaal Cornelis (Cor) Petrus van Maurik uit Best, van het regiment jagers kwamen op 17 april 1945 om het leven bij Stavenisse, vermoedelijk door een ongeluk met een landmijn (De familie sprak over het onschadelijk maken van een handgranaat.). Het tweetal maakte eerder deel uit van de bewakingstroepen van de Binnenlandse Strijdkrachten in het district Eindhoven. In de overlijdensakte van Van Maurik staat vermeld dat hij bij het opruimen van een landmijn is omgekomen.
Beiden zijn aanvankelijk op 18 april begraven op het RK kerkhof in Oud-Vossemeer. In het parochiearchief is de betaling van 2 keer 6 gulden grafrechten te vinden, overigens zonder vermelding van de namen. Van Maurik is herbegraven op het ereveld Loenen en Van de Wiele In Eindhoven, alwaar zijn graf geruimd is.
Frans was geboren in Eindhoven op 24 februari 1924.
p.s. het is overigens Van de Wiele ipv van der Wiele.
Ik heb niet veel extra informatie, alleen dat Frans 1 broer had:
Eduardus Petrus van de Wiele, roepnaam Ed. Geb 2 juli 1926, overleden 15 mei 2007.
Helaas is mijn man, degene die u informeerde, onlangs overleden. Ik en de overige familieleden hebben verder geen herinneringen meer aan Frans die kunnen helpen.
Succes met uw project,
Tineke van de Wiele
Dag Tineke, bedankt voor uw bericht. Het was mij nog niet bekend dat uw man inmiddels was overleden. Veel sterkte met de beslommeringen.
Mede dankzij Freds eerdere inbreng, hebben we Frans al iets beter in beeld kunnen krijgen. Hopelijk kan zijn informatie u en de familie ook nog van dienst zijn.
Frans van de Wiele was, toen hij omkwam, verloofd met mijn tante Thea Looijmans, geboren in 1925. Ze heeft toen een overlijdensadvertentie in de krant laten plaatsen. Zehadden al zeker vanaf 1942 verkering, zo blijkt uit een fotoalbum vol met foto's van een zeer gelukkig paar. Ik kreeg dat album ter inzage van mijn nicht, dochter van Thea. Zo te zien was Frans een verwoed amateur fotograaf.
Bedankt voor uw reactie, Fred! Het was ons nog niet bekend dat Frans op het moment van overlijden verloofd was. Van Barry Wonder hebben we de twee foto's van Frans ontvangen die namens u zijn ingezonden. Deze ga ik op de site plaatsen en in de eregalerij meenemen. Ook daarvoor hartstikke bedankt!
In een archiefstuk dat ik op internet gevonden heb, wordt er een doodsoorzaak ten gevolge van een schotwond aangegeven. Welke zou zijn opgelopen tijdens een commando raid op een fort in de omgeving van Tholen.
Dit is een interessant nieuw inzicht, Glenn! We gaan kijken of dit ook in andere bronnen bevestigd wordt.
Op de nieuw toegevoegde screenshots worden de omstandigheden van Frans' sneuvelen toegelicht, zoals bekend in Zeeland. Daarin wordt gesproken over de Duitse commando-aanval.
Met dank aan G. Weijtens.
Mijn Opa behoorde tot een v/d 2 secties v/d No.9 Kompanie v/h 3e Batalion Stoottroepen ,Commando Brabant die op o.a Stavenisse en Tholen in bunkers lagen.
Zij stonden onder bevel v/d 247 Battery Majoor Marsh (62 Anti-Tank Regiment of the Royal British Artillery ,
22 Canadian Armoured Regiment , 4 Canadian Armoured Division.Later 1 Polish Arourmed Division ) tot einde april 1945.
Stavenisse was het uiterste puntje v/h westerse front tot a/d bevrijding.
Er zijn diverse keren Duitse commando raids ,zgn ' Himmelfahrtskommando's ' geweest.
Ik heb niet veel gegevens,maar half januari 1945 werd in hun sectie naar Steenbergen verplaatst.
Voor hoe lang weet ik helaas niet. En of ze terug naar Stavenisse verplaatst werden weet ik helaas ook niet
Mischien dat de sectie van Dhr.Frans Van der Wiele hun heeft vervangen.
Ihgvv dat Dhr.Van der Wiele tot de No 1 Netherlands Mine Lifting Company behoorde hier daarover nog wat info.
De Mijnenopruimingsschool zat in de Oranje Nassau Kazerne in Bergen op Zoom.
Daar zat ook het Duitse krijgsgevangenen Batallion Dräger
https://anderetijden.nl/aflevering/35...
http://www.legerplaats.nl/bergen-op-zoom/_bergen-op-zoom.htm
Vriendelijke Groet Richard Binkhuysen
Dag Richard, bedankt voor de uitgebreide informatie. Hoewel misschien niet alles nog na te gaan is, schetst dit toch weer een beeld van het verloop van de strijd in Zeeland en West-Brabant.
Waarschijnlijk is de 9e Kompagnie in januari richting Steenbergen verlegt ivm de Duitse raid op de 10e Kompagnie in St.Philipsland.
https://www.sint-philipsland.nl/winteraanhetzijpe.php
In ieder geval is de 9e Kompagnie later weer terug verlegt naar Stavenisse.
In de nacht van 4 op 5 maart zijn er met een Duitse raid op het bunker complex 'SIMON I' Stavenisse linker havenhoofd .12 Man zaten allen ingesloten in een bunker.Twee werden gevangen genomen.De rest waarvan de meeste gewond waren,konden ontkomen.
De twee werden naar Schouwen-Duiveland mee terug genomen.Cees van de Werff ( Scherpenisse ) was gewond en in battledress gekleed.Tijdens verhoor overleden of geexecuteerd.in Noordgouwe.
Kees Goudzwaard ( St.Annaland ) in burgerkleding kon wijsmaken dat hij gedwongen was te helpen.Werd naar Concentrationkamps Amersfoort gestuurd , later Hamburg, vrijgelaten Mei 1945.
Vriendelijke groet Richard Binkhuysen
Ik heb hier nog aanvullende info omtrent Frans Van de Wiele,omdat dit zijdelings met een ander (persoonlijk) onderzoek samenvalt :
Net na de bevrijding v/h zuidelijk deel van Nederland was er een enorm tekort aan voedsel.
Er moest dus direct begonnen worden om zoveel mogelijk te verbouwen.
Er vielen echter veel slachtoffers aan mens en dier vanwege de vele mijnen.
Hierdoor werd het dus noodzaak om zoveel mogelijk mijnen(velden) snel op te ruimen.
Er lag een 50 meter dik mijnenveld van achter de woonbunker bij ' Simon I ' 5 1°35'36.4"N 4°00'18.2"E a/d Molendijk tot aan de bunker 51°34'51.7"N 3°59'04.9"E a/d Dijkweg ten zuiden van de Scheldseweg.
Tussen deze 2 bunkers lag ten noorden v/d Pilootweg een bunkercomplex van 3 gevechtsbunkers + woonbunker en munitieopslag met gracht .
Het veld diende in feite om een aanval v/u de rug tegen al deze bunkers te gaan.
Het zal ongeveer v/a 51°35'34.7"N 4°00'23.5"E , via 51°35'30.5"N 4°00'04.4"E , via Pilootweg 51°35'22.4"N 3°59'41.2"E , via 51°35'09.3"N 3°59'31.0"E , via 51°34'58.6"N 3°59'22.0"E , via Scheldseweg 51°34'54.4"N 3°59'22.3"E , naar Dijkweg 51°34'36.6"N 3°59'23.9"E hebben gelopen.
Waarschijnlijk is Frans bij het ruimen van dit veld gesneuveld.
Hij zal door leden van zijn eigen eenheid geborgen zijn, want de 9e Kompagnie Stoottroepen zal hoogstwaarschijnlijk niet voor dit specialistisch werk zijn getraind.
En dat zal ook de reden kunnen zijn dat het niet direct bij hun is op getekend.
Zoals ik eerder probeerde aan te geven hadden de mannen meestal een snelcursus gekregen om deze moeilijke en bijzonder gevaarlijke taak uit te voeren.
Vriendelijke groet Richard Binkhuysen
Bedankt voor de informatie, Richard. Inderdaad vielen er rond de bevrijding veel slachtoffers bij mijnruimingen, als gevolg van ontoereikende instructie bij dit gevaarlijke werk.
Voor de zekerheid: In een oorlogsdagboek van een inwoner van Stavenisse uit de oorlog staat de bevestiging dat deze beide stoottroepers Van de Wiele en Van Maurik door een ongeluk met een landmijn zijn omgekomen.
Bedankt, Fred. Inderdaad is dit het meest waarschijnlijk wat er is gebeurd.
Er zijn op Tholen Eiland verschillende Nederlandse eenheiden aanwezig geweest.
In eerste instantie het Verzet.
De meeste daarvan zaten bij zowel de OD als de LO en LKP., maar tijdens de bevrijding werkten allen dus onder de OD.
De lokale Orde Diensten bleven aan na 9 november 1944 onder Canadees bevel door als zgn Guard Troops en werden ingedeeld bij reguliere Geallieerde eenheden als aanvulling.
Op echt direct strategisch vitale plaatsen werd een batterij of squadron geplaatse. De rest was voor de zgn Nederlandse Guard Troops.
Zij werden aangeduid als 'Orange Brigade'.
Deze Verzetsmensen werden enigzins te velde en dus kort aan de frontlinie wat technische geinstrueerd.
Hoe ze moesten berichten en wat er van hun verlangt werd vwb wachtlopen in de loopgraven en op de dijken.
Je moet je hiervan niet te veel voorstellen, want ze konden zichzelf amper verdedigen.
Het was niet mee dan een dunne observatie linie die bedoeld was als een soort alarmbel.
Overlevingskans bij een Duitse raid was vrij laag.
Ten tijde v/h Ardennen Offensief werd er dringend in het zuiden van Nederland oproepen gedaan voor meer vrijwilligers.
Dit was om de grote aantal Geallieerde verliezen op te vangen en zodoende meer troepen richting Nijmegen te kunnen sturen.
Er waren grote reorganisaties nodig om meer troepen naar de Ardennen te kunnen sturen om de crisis het hoofd te kunnen bieden.
Met deze actie verdubbelde het aantal Nederlandse vrijwilligers.
De eerste week van Januari 1945 arriveerden de eerste Nederlandse getrainde troepen aan dit deel van het front.
Deze werden aangeduid als Task Troops.
Zij waren door de Geallieerden enigzins een basale infanteristische korte opleiding gehad.
De Guard Troops werden nu verder aangevuld door de Task Troops tot reguliere eenheden en omgedoopt tot 3e Bataljon Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten, Commando Brabant.
Deze Brigade bestond uit 5 Compagniëen.
De 9e tot de 15e.
Verder werden ze nu direct gemixed als een soort pantser infanterist onder de aanwezige Geallieerde Anti-Tank Batterijen.
De batterijen incl. de Nederlanders werden nu over het hele front verdeeld, met de bedoeling dit wat sterker te maken.
De tweede week van Maart 1945 arriveerde de 3e Nederlandse eenheid die aangeduid wordt als Royal Netherlands Light Infantry.
Hiermee zullen de Limburgse Jagers bedoeld zijn.
Zij lossen op 14 Maart 1945 de 9e Compagnie Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten op Tholen Eiland af.
Wat er volgt is een korte parade.
De Task Troops worden naar Frankrijk gestuurd voor verdere training.
En de OD-ers en andere vrijwilligers , nu Guard Troops worden na 130 dagen frontdienst op groot verlof naar huis gestuurd.
De OD-Tholen daarbovenop ook nog 6 dagen onafhankelijk onder Canadees bevel achter vijandelijke linies gevochten.
Ook de OD-Bergen op Zoom had hier 2 dagen aan deel genomen.
Twee maanden later werd geheel Nederland bevrijd en werden beide groepen en dit front van zo'n 64 Km en wat meer dan 6 maanden duurde in de bevrijdings roes vergeten.
Hartelijk dank voor dit zeer uitgebreide overzicht, Richard! Heel interessant om te lezen hoe verzetsmensen en vrijwilligers ook veelvuldig werden ingezet door de geallieerden.
Er werd onderling afgesproken dat Kaptein Dekker het commando zou voeren over de Bewakingstroepen en Sjef de Groot over de Stoottroepen.
De Bewakingstroepen bestonden de wat ouderen en gehuwden en zouden meer lokaal gesitueerd worden.
De harde kern hiervan vormde de voormalige Verzetsgroepen.
De Stoottroepen werden dus uit meer ongehuwde jongeren die meer actief zouden mee kunnen helpen de rest van NL te bevrijden.
Initieel werd gedacht aan een noodzakelijke 6 weekse trainingsperiode, maar dat liep uiteindelijk uit op 3 maanden.
Deze 3 zware winter maanden bezetten dus de amper getrainde Bewakingstroepen het front v/d gehele kust van Tholen Eiland, Schiereiland St.Philipsland tot Moerdijk onder het 62e A-T.Rgt.RA.
Initieel waren dit voor Tholen zo'n 60 man.
Op 4 december 1944 werd de 9e Compagnie Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten ST. te Breda officieel met 144 man als Bewakings Troepen aangemeld.
V/a 30 Oktober 1944 tot 14 Maart 1945 heeft de Orde Dienst-Tholen in deze frontsectoren gediend.
136 dagen, waarvan 6 achter vijandelijke linies tegen een Kompanie van Fallschirm Regiment 6.
En de andere 130 dagen met raids van Marine Einsatz Kommando 40 (MEK40).
De eenheid van Frans nam daarna hun taak op 14 Maart 1945 over.
Bedankt voor deze gedetailleerde beschrijving, Richard! Heel interessant om het verschil tussen de Bewakingstroepen en de Stoottroepen te leren kennen.
Reactie toevoegen