Henk Romeijn

Henk wordt geboren op 21 augustus 1921 in Rotterdam. Omdat zijn alleenstaande moeder Bets niet voor hem kan zorgen, wordt Henk op jonge leeftijd afgestaan aan het pleeggezin Jannes en Kee van Loon-Klerkx uit Drunen. Henk heeft een zwakke gezondheid en lijdt aan tuberculose, maar desondanks is hij energiek. Henk staat bekend als een ongedurige heethoofd en is tijdens de bezettingsjaren zeer fel anti-Duits ingesteld.

Tijdens verblijf in een sanatorium in IJsselstein raakt hij betrokken in het actieve verzet. Hij gaat werken op het distributiekantoor in Waalwijk en houdt zich aanvankelijk bezig met de verspreiding van illegale bladen en de hulpverlening aan onderduikers in Drunen.

Als lid van de Amsterdamse verzetsgroep CS-6 is Henk in eerste instantie betrokken bij de verspreiding van het katholieke verzetsblad Christofoor, maar geleidelijk aan gaat hij over tot het uitschakelen van Nederlandse verraders en collaborateurs. Op 8 juli 1943 pleegt hij een aanslag op de beruchte Nederlandse SS’er Anton van Dijk, politiechef in Nijmegen. Hij zou zeven weken later aan zijn verwondingen bezwijken. Wanneer Henk direct na de aanslag probeert te vluchten, wordt hij door een Nijmeegse voorbijganger voor een fietsendief aangezien en overgedragen aan de politie die hem gauw genoeg herkennen als de aanslagpleger. Hij wordt gearresteerd en voor de komende zeven maanden in kamp Vught opgesloten.

Op 5 april 1944 wordt Henk, 22 jaar oud, gefusilleerd. De plaats van executie is nooit helemaal duidelijk geworden. Hij zou in Arnhem voor het vuurpeloton zijn gezet, maar ook Vught en Amersfoort worden genoemd als plaats van overlijden. Zijn lichaam is nooit gevonden.