Henk Touw

Henk – ‘Broer’ voor de familie – wordt geboren op 19 maart 1913 in Princenhage bij Breda en werkt als timmerman. Samen met zijn broer Leo is hij actief in het verzet als lid van de Ordedienst (OD). In het voorjaar van 1944 krijgen de Duitsers hier lucht van en staan bij zijn ouderlijk huis aan de Haagweg voor de deur. Moeder ziet de soldaten aankomen en zegt Henk snel onder het bed van zijn zieke vader te kruipen. Ze weet de Duitsers op afstand te houden door te zeggen dat vader een besmettelijke ziekte onder de leden heeft, waarna de soldaten weer afdruipen. Ze blijven de woning echter in de gaten houden, maar op enig moment weet Henk de woning te ontsnappen en onder te duiken. Broer Leo smokkelt daarna onderdelen voor zendapparatuur die hij voor zijn verzetswerk nodig heeft.

Op 4 september 1944, Dolle Dinsdag, lijkt de bevrijding van Breda aanstaande; het geallieerde geschut vlak over de grens in België is dan al goed hoorbaar. Om de geallieerde opmars te ondersteunen, wordt door de OD onder leiding van de Bredase verzetsman Paul Windhausen dan een tijdelijke radiopost opgericht in de boswachterswoning van de familie Neefs. Henk is een van de bemanningsleden voor de post.

De post is slechts licht bewapend, want ze verwachten dat de geallieerden al over enkele uren zullen arriveren.

Juist op dat moment stokt de geallieerde opmars; de aanvoerroutes zijn te lang geworden en de troepen uitgeput. In de streek rond de Vloeiweide wordt het met de dag gevaarlijker door groepen Duitse soldaten die eerder voor de geallieerden zijn weggetrokken en nu standhouden.

Uiteindelijk wordt de radiopost verraden en volgt vroeg in de ochtend van 4 oktober 1944 de gewelddadige inval op de boswachterswoning. In het vuurgevecht loopt Paul op de Duitsers toe om vrije aftocht te vragen voor de boswachtersvrouw en haar kinderen, maar hij wordt meteen neergeschoten. Even daarna ziet Henk kans om naar buiten te vluchten, met boswachterszoon Emiel achter zich aan. Beiden worden gezien en neergeschoten; Henk, 31 jaar oud, wordt op slag gedood.

Kort na zijn dood wordt de woning in brand gestoken en de zwaargewonden, onder wie Emiel en Paul Windhausen, ter plekke doodgeschoten. In de kelder van de brandende woning komen moeder Neefs-Koijen en twee van haar kinderen door de intense hitte en koolstofmonoxidevergiftiging om het leven. De acht nog levende verzetsstrijders worden gevangengenomen en een dag later in het Mastbos bij Ginneken geëxecuteerd. Aan Duitse zijde waren drie slachtoffers gevallen, onder wie een Nederlandse collaborateur. Henk vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.