Herman wordt geboren op 2 juni 1921 in de buurtschap Berndijk van Kaatsheuvel. Hij is werkzaam als schoenmaker. Om tijdens de bezettingsjaren aan de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling in Duitsland te ontkomen, duikt Herman onder in het bedrijf van zijn oudere broer Piet. Op 18 augustus 1944 wordt hij echter tijdens een bezoek aan de kapper verraden. De Duitsers arresteren Herman wegens ‘contractbreuk’ (zoals het ontduiken van de Arbeitseinsatz eufemistisch werd genoemd) en zetten hem vast in kamp Amersfoort.
Op 30 augustus volgt transport naar Duitsland. Vermoedelijk is hij, al dan niet via Sachsenhausen, naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg gedeporteerd, om daar onder erbarmelijke omstandigheden en stelselmatige mishandelingen in de baksteenfabriek en de kleiputten dwangarbeid te verrichten.
De familie krijgt na de oorlog van het Rode Kruis bericht dat Herman op 3 mei 1945 is omgekomen aan boord van de Cap Arcona, het ‘drijvende concentratiekamp’ dat in de Lübecker Bocht wordt gebombardeerd door de Engelsen die niet weten dat het schip vol kampgevangenen zit, met vijfduizend doden tot gevolg. In maart 1950 wordt echter duidelijk dat Herman niet op de Cap Arcona heeft gezeten, maar dat hij, mogelijk na een dodenmars, in Bergen-Belsen is terechtgekomen en daar aan ziekte en de geleden ontberingen is overleden. Een precieze overlijdensdatum ontbreekt, maar zou tussen 28 april en 31 mei 1945 liggen. Herman is dan 23 jaar geworden. De familie heeft het verlies van Herman altijd bij zich gedragen.
Reacties
Herman was een oom van mij en is nooit weg geweest uit mijn leven. Hij was de jongste broer van mijn vader
Bedankt voor deze mooie reactie Jo, wat ontroerend om te lezen dat je oom nooit echt uit jouw leven weg geweest is. Het staat ook in zijn levensverhaal genoemd 'dat de familie het verlies van Herman altijd bij zich gedragen heeft'.
Het is nu weer bijna 4 mei. Het verhaal van ome Herman zoals hij altijd genoemd werd in mijn familie is mij/ons altijd verteld door mijn oma Dilia(Dien)een zus van Herman altijd verteld en ik herinner mij als kind de jaarlijkse 4 mei herdenking waarbij ik altijd een traan over de wangen van mijn oma zag. Voor mij heeft dit altijd in diepe indruk gemaakt en vertel mensen nog steeds over onze ome Herman. Mijn vader mag als neef van Ome Herman dit jaar een krans leggen bij het gedenk monument. Huib Voogd, kleinkind van Dien van Gulik.
Dankjewel Huib, voor jouw mooie ontroerende reactie. Wat een enorm verdriet moet dit geweest zijn voor jouw oma. Ik snap die traan over haar wangen helemaal. Wat goed dat jij het verhaal over jullie Ome Herman 'levend' houdt, door het te blijven vertellen. En wat een eer voor je vader dat hij dit jaar de krans mag leggen, dat moet een emotioneel moment voor jullie allen zijn. Heel veel sterkte !
Mariëtte, wat lief van je om zo warm te reageren. Dank je wel
Ik ben Judith klijndijk, mijn vader Jan klijndijk is een zoon van oma Anneke van gulik. Getrouwd met opa toontje klindijk. Oma heeft mij dit ook verteld over haar broer. Ik zou graag in contact komen met iemand die mij meer kan vertellen over haar rn haar familie. Ik ken alleen tante cor van gulik en nog een zus die in Kaatsheuvel woonde das de moeder van ome lambert ( dun biek) wie oh wie? Foto’s verhalen alles is welkom en wordt gewaardeerd. Hartelijk dank daarvoor
Hartelijk dank voor je reactie, Judith. Wij horen het graag als wij achter de schermen e-mailadressen met elkaar uit kunnen wisselen en we hopen dat je via deze website in contact komt met familieleden van je oma.
Reactie toevoegen