Karel Beckman

Karel wordt geboren op 18 april 1888 in Breda als zoon van Johannes Beckman en Christina van der Bussche. Na het behalen van zijn diploma HBS-B studeert hij aan de kadettenschool in Alkmaar en aansluitend aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Hij tekent voor overzeese militaire dienst bij het KNIL in Nederlands-Indië, waar hij de rang van kapitein behaalt. In 1931 maakt Karel gebruik van een gunstige afvloeiingsregeling die de regering heeft ingesteld vanwege de malaise die als gevolg van de economische depressie ook de Nederlandse strijdmachten heeft getroffen. Hij keert terug naar Nederland, waar hij zich levend van zijn Indische pensioen met zijn gezin vestigt in Oegstgeest. Karel is dan inmiddels getrouwd met Bertha Halkema, met wie hij een dochter en vier zoons heeft. In zijn woonplaats zet hij zich vol enthousiasme in voor de Burgerwacht en behaalt er algauw de rang van majoor titulair.

In 1937 verhuist Karel naar Zeist, waar hij zijn werk voor Burgerwacht voortzet en uiteindelijk tot commandant wordt benoemd.

Vrijwel direct na de Duitse inval in de meidagen van 1940 wordt Karel actief in het verzet als een van de oprichters van de verzetsgroep ‘De Oranjewacht’, voortgekomen uit de inmiddels ontbonden korpsen van de Burgerwacht. Niet lang daarna heeft Karel een groot verlies te verwerken; op 24 augustus van dat jaar komt zijn 18-jarige dochter Eugenie om het leven als gevolg van een bombardement in de buurt van Karels huis.

De Sicherheitsdienst (SD) komt Karels verzetswerk gauw op het spoor; hij heeft zijn diepe afkeer voor de Duitsers nooit voor zich gehouden. Op 5 december 1940 wordt Karel thuis gearresteerd en eerst vastgehouden in de gevangenis in Scheveningen, het beruchte ‘Oranjehotel’, vervolgens in kamp Amersfoort. Tijdens zijn proces begin 1941 wordt Karel tot drie jaar tuchtstraf veroordeeld, welke hij doorbrengt in Siegburg. Na afloop van zijn straf wordt hij echter niet vrijgelaten, maar afgevoerd naar concentratiekamp Sachsenhausen in Oranienburg.

De slechte leefomstandigheden in het kamp en de stelselmatige mishandelingen worden Karel uiteindelijk te veel. Op 20 november 1944 overlijdt hij aan een hartinfarct; volgens sommige bronnen zou hij zijn doodgeslagen. Karel is 56 jaar geworden.

Ook twee van zijn zoons komen in de kampen terecht, nadat zij in 1943 zijn gearresteerd tijdens een poging de Zwitserse grens te bereiken. Zij komen in Auschwitz terecht en overleven de oorlog ternauwernood.

In Zeist houdt de Karel J.C. Beckmanlaan zijn naam in herinnering.