Kees wordt geboren op 19 november 1924 in Tilburg, waar hij werkt als correspondent. Hij meldt zich in 1947 vrijwillig voor militaire dienst bij de Koninklijke Landmacht in Nijmegen, waar hij wordt ingedeeld bij het 4-2 Regiment Infanterie en de rang van sergeant bekleedt. Voor de vervulling van zijn dienstverband wordt hij naar Nederlands-Indië gestuurd, waar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog het revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd woedt. Na een opleiding van anderhalve maand vertrekt hij aan boord van de Volendam half mei naar de Oost, waar hij na een zeereis van een kleine maand debarkeert in de haven van Belawan, bij Medan in Noord-Sumatra.
Direct na aankomst wordt Kees met zijn onderdeel gelegerd in de westsector van de stad. Ten tijde van de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 trekt het bataljon op naar Stabat en Tandjoengpoera, ten noorden van de stad. Daar vinden direct na de Actie zware gevechten plaats. Eind september begint het revolutionaire leger zelfs een grootscheeps offensief om Tandjoengpoera en de bruggen over de Wampoe te heroveren. Het hele najaar zou in het teken blijven staan van heftige gevechten in de sector.
Niet alleen revolutionaire strijders en islamitische rebellen, maar ook endemische tropische ziekten vormen ondanks perioden van acclimatisering een voortdurende bedreiging voor de soldaten uit Nederland. Grote aantallen militairen vallen uit of overlijden zelfs als gevolg van ziekte. Ook Kees wordt dat najaar in het hospitaal van Medan opgenomen met malaria en een zware longontsteking. Ondanks de geboden hulp blijft zijn toestand verslechteren, totdat hij op 4 oktober 1947 bezwijkt. Kees is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi op Java.
Reactie toevoegen