Kees de Wit

Kees wordt geboren op 6 augustus 1919 in Sprang-Capelle als een van de negen kinderen van Jan en Catharina de Wit. Hij woont in Waspik op ’t Vaartje. Hij dient tijdens de meidagen van 1940 aan de Grebbeberg en wordt – ofschoon daar niets over bekend is – herinnerd als verzetspleger tijdens de Duitse bezettingsjaren.

Op 30 oktober 1944 hebben de geallieerden komend van Sprang-Capelle Waspik bereikt. De buurtgenoten van ’t Vaartje zijn eerder door de Duitsers geronseld om mee te helpen bij het aanbrengen van explosieven bij de duikers en bruggen rond het dorp. Als de geallieerden naderen, maken ze er werk van deze weer op te graven en onklaar te maken. Mogelijk heeft ook Kees zich bij deze mijnruimingen verdienstelijk gemaakt..

Niet lang daarna wordt het dorp van de overzijde van de Bergsche Maas onder vuur genomen. Kees’ vader Jan weet zich niet op tijd in veiligheid te brengen in de schuilkelder en wordt getroffen door een granaatscherf en bloedt dood. Ook Kees blijkt dan in zijn buik zwaargewond te zijn geraakt. Samen met zijn eveneens gewonde buurmeisje Els wordt Kees meegenomen door een Engelse ambulance. Onderweg vraagt Kees naar zijn vader, waarop Els hem antwoordt dat hij nog verbonden moet worden, om hem niet van streek te maken.

Ze worden naar het tijdelijke Engelse hospitaal op huize De la Salle in Boxtel gebracht. Els wordt daarna overgebracht naat Tilburg en Eindhoven, maar zou uiteindelijk met blijvend letsel haar verwonding overleven.

Voor Kees mag de geboden hulp echter niet meer baten. Op 5 november 1944 bezwijkt hij in Boxtel aan zijn verwondingen. Hij is 25 jaar geworden. Zijn moeder blijft als weduwe achter met acht kinderen. Ze weet haar kinderen een goede jeugd en een hecht thuis te geven, maar zou haar man en zoon, slachtoffers van de bevrijding, nooit vergeten. Na Catharina’s overlijden in 1961 wordt ze bij haar man en zoon gelegd op de rooms-katholieke begraafplaats in Waspik.