Manfred wordt op 26 april 1917 geboren in Rodalben in de Duitse Palts. Manfred is Joods en komt mogelijk als vluchteling naar Nederland. Hij heeft op dat moment de Hongaarse nationaliteit. Na toelating vestigt hij zich in Eindhoven op Aalsterweg 393. Manfred staat geregistreerd als student; hij is een Deventer-pionier, wat inhoudt dat hij opleiding volgt voor toekomstig pionierswerk in Palestina.
Tijdens de Duitse bezetting worden Joden in Nederland geleidelijk aan steeds verder in hun vrijheid ingeperkt. Het begint met maatregelen zoals het verbod op ritueel slachten, maar in de loop van 1941 worden de antisemitische maatregelen steeds strenger en meer alomvattend. Zo moet iedereen met Joodse grootouders zich laten registreren, mogen ze geen gebruik maken van openbare voorzieningen, worden ze beperkt in hun beroepsuitoefening en bewegingsvrijheid en worden Joodse bedrijven onder toezicht gesteld van Duitse beheerders. Ten slotte worden Joden in het voorjaar van 1942 zichtbaar gestigmatiseerd door het verplicht dragen van de Jodenster. In de zomer vinden dan ten slotte de deportaties plaats naar Westerbork en vandaar naar de vernietigingskampen in Oost-Europa. Verreweg de meeste Joodse Nederlanders worden vermoord in Auschwitz-Birkenau en Sobibor.
In reactie op de vervolgingsmaatregelen wijkt Manfred uit naar het buitenland. Hij komt terecht in Frankrijk waar hij zich aansluit bij het verzet. In de loop van 1942 wordt hij echter gearresteerd en afgevoerd naar het doorgangskamp te Drancy, een van de voorsteden van Parijs. Drancy vervult dezelfde functie voor Franse Joden als Westerbork voor Nederlandse Joden en Mechelen voor Belgische Joden: voorportaal waar de Joodse bevolking in wordt gesegregeerd van de samenleving in voorbereiding op deportatie naar de vernietigingskampen.
Ook Manfred ontkomt niet aan dit lot. Op 11 november 1942 wordt hij vanuit Drancy gedeporteerd naar Oost-Europa. Wat er vervolgens met Manfred gebeurt, is niet bekend. Het is mogelijk dat hij een van de duizenden jongemannen is die in Cosel, 80 kilometer voor eindhalte Auschwitz-Birkenau, uit de trein zijn gehaald om dwangarbeid te verrichten voor de Organisation Schmelt. Deze commerciële organisatie van de nazi’s runt een omvangrijk netwerk van kampen in Neder-Silezië, van waaruit Joodse gevangenen voor dwangarbeid wordt ‘verhuurd’ aan nabijgelegen wapenfabrieken, de kolenmijnen en voor werk aan de Autobahn. Na het opheffen van de organisatie wordt het netwerk van Schmelt-kampen omgevormd tot buitenkampen van Auschwitz.
De gevangenen worden voortdurend van het ene naar het andere kamp overgebracht, afhankelijk van waar ze ingezet kunnen worden. Als ze te ver verzwakt zijn door het extreem zware werk, de mishandelingen, ondervoeding, ziekte en het barre klimaat, worden ze afgevoerd naar de gaskamers van Auschwitz.
Mogelijk is ook Manfred zo afgebeuld en vermoord. Hij zou ergens in de loop van 1944 zijn omgekomen in Auschwitz, op 26- of 27-jarige leeftijd.
Reactie toevoegen